| |
Επιλογικά Σημειώματα ενος προφορικού βιβλίου
Όλα τα μάτια το ίδιο φωτεινό αντιφέγγισμα έχουν
στο άσπρο
Κι όμως τα χρώματα εμποδίζουν την απογοήτευση αυτή,
τα χρώματα μας κάνουν ανθρώπους
Κι ,αλίμονο, η ζωή που μπλέκεται με τα χαμένα
νοήματα
και τη νοσταλγία του αδοκίμαστου
Σε απαλές τρεχάλες των άστρων
περιμένω το νερό να κυλήσει
Φτιάχνω τις αποσκευές της ζωής μου -τη φευγατίζω σαν κλέφτης
που λυπήθηκε το θύμα του-
συγυρνώ την κάμαρα της- να εκεί που νόμισα πως εσύ ήσουν η ζωή μου, και σ' έχασα-
Ωραία καμαρούλα
Κάποια μέρα εκείνοι που θα κληρονομήσουν- τα γονίδια μου,
άλλο τίποτα δεν θα έχω-
Ίσω φτιάξουν στο πατρικό μου μια που να τις μοιάζει
Όχι για να με φέρουν πίσω, όχι
Για να απαλλαχθούν απο την υποχρέωση να
με θυμούνται
- βαρύ τίμημα ή ατόπημα μάλλον βέβαιο;-
Θα το δεχτούν όσο εύκολα θα νομίσουν
πως το αίμα του κόσμου,
τα θρυψαλιασμένα όνειρα της ανθρωπότητας
τους προφυλλάσουν απο την οργή
της Αρχής
Εκεινης που κάνει τα απλά δύσκολα
για να δικαιολογεί έτσι το όνομα της και να έχει κάποιο λόγο ύπαρξης
Και τελικά Ζωή και Αρχή
- καποιοι φίλοι μου λιμπερτάριοι την ονοματίζουν
αδηφάγο Εξουσία.... έτσι είναι,όπως πάντα....-
θα τρώγουν η μια την άλλη μέχρι να επικρατήσει μια....
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
