ΞΑΝΘΙΩΤΙΣΣΑ
08-05-2007 @ 00:28 | μέσα σε μια στήλη άλατος νόμιζα θα μείνω αθάνατος. πολύ ωραίο ΕΚΙ. καλή σου μέρα!!!!!! ::up.:: | |
ΛΕΩΝ53
08-05-2007 @ 00:33 | Καλημέρα Γιώργο.
Πολύ όμορφο τραγούδι.
Μπράβο σου
Ηλίας | |
Σελίνα
08-05-2007 @ 01:12 | πολύ καλό όλο, αλλά θα μου έφτανε και το σχόλιο!
Καλημέρα | |
iokasth
08-05-2007 @ 01:35 | Ποίημα και σχόλιο ....μας γεννούν σκέψεις. Πολύ ωραίο!!
Νασαι καλά
ΝεφΕλλη | |
annaΤi
08-05-2007 @ 02:17 | Καλημερούλα,
είμαστε και η αναισθησία που βγάζουμε όταν οχυρωνόμαστε.... είμαστε και η πίκρα όταν αγανακτούμε, το πάθος όταν παθιαζόμαστε... είμαστε και η ευαισθησία που βγάζουμε δοκιμάζοντας το περπάτημα, μέσα από ξένα παπούτσια....
Άσε μας ρε Γιώργο, που θα βάλεις να σκεφτούμε υπαρξιακά θέματα, ώρα 10:15 το πρωί.... ::mad.:: χαράααααμαααατααα..... ::razz2.::
και μετά την πρώτη γουλιά καφέ, ωραίο το αγαλματάκι-ακίνητο-αγέλαστο... σου! ::wink.:: | |
Palioxaraktiras
08-05-2007 @ 02:23 | Ειμαι ψηλος μελαχρινος με μαυρα μαλλια μπλε ματια και θεληματικο πηγουνι | |
χρήστος
08-05-2007 @ 02:31 | για να μείνω ασφαλής
.
έγινα πιόνι.
πολύ πολύ καλό φίλε μου, καλημέρα | |
ΚαΤερίνη
08-05-2007 @ 03:28 | Πολύ όμορφο! ::yes.::
Καλή σου μέρα! | |
EKI
08-05-2007 @ 03:37 | Σωτήρη ξέχασες τους εσωτερικούς κοιλιακούς,
προσδίδουν άλλο κύρος.
Μωρό μου μην σκέπτεσαι πολύ,
έτσι κι αλλιώς εσένα θα σε φάω τελευταία,
όταν θα μαλακώσεις αρκετά.......
εξάλλου, εδώ μέσα είμαστε ότι δηλώσουμε.
Ηλέκτρα στο σχόλιο παίζεται όλο το παιχνίδι,
καλά το κατάλαβες.
Ευχαριστούμε και τους υπόλοιπους.........
::wink.:: | |
annaΤi
08-05-2007 @ 03:39 | Μουλιάζοντας στο αλάτι ή στο χτύπημα σα χταπόδι? ::huh.::
::laugh.:: ::laugh.:: | |
EKI
08-05-2007 @ 03:46 | Ποτέ δεν χτυπάμε τα οστρακοειδή,
στο τηγάνι με λίγο λαδάκι και ανοίγουν μόνα τους
μετά λίγο λεμονάκι, κι όσα κουνηθούν.....την πάτησαν.
Έτσι κι αλλιώς θα μαλακώσουν..........
::wink.:: | |
annaΤi
08-05-2007 @ 04:07 | Αξίζει τόσος μπελάς???? ::whist.::
Άσε που το λαδάκι στο τηγάνισμα οστρακοειδών πιτσιλάει (βγάζουν νεράκι...) όσο καλός σεφ και να είσαι... ρισκάρεις εγκαύματα;;; ::angel.::
-μου θύμησες ένα τραγούδι, λαϊκό-ρεμπέτικο δεν θυμάμαι... μια φορά το άκουσα, πριν χρόνια... που έλεγε ένας κατά-καμένος σύζυγος, κάτι τέτοιο: "θα σε σκοτώσω, θα σε πνίξω, θα σε κάψω, θα σε ρίξω στο πηγάδι...κλπ,κλπ..." το οποίο αν δεν το δεις ως εναλλακτικές αλλά σε συνεχόμενη πορεία, το ένα μετά το άλλο, είναι απίστευτα αστείο... Μου το θύμησες... τί να κάνω... να μην το πώ????? ::laugh.::
(καλά, βγαζω τον σκασμό και φεύγω... χαχα... καλημέρες! ) | |
Βασίλης Ιωαννίδης
08-05-2007 @ 04:20 | γιατι παντα διαβαζοντας τα σχολια καταληγω να ξεχναω τί διαβασα;πχ τωρα κατεληξα να θελω να φαω μακαροναδα με γαριδες και μυδια!εν πασει περιπτωσει ωραιο το τραγουδι.αυτο που μ αρεσε ηταν οτι δεν ταιριαζαν απολυτα οι ριμες.διοτι καμια φορα θυσιαζουμε αυτο που θελουμε ακριβως να πουμε για χαρη των ριμων.η ουσια ομως ειναι σημαντικοτερη.ολε ::up.:: | |
EKI
08-05-2007 @ 04:22 | Άκου τώρα,
αν δεν έχει ρίσκο η δουλειά, δεν έχει χάρη
μασημένη τροφή τρώνε όλοι.
είναι γνωστό άλλωστε ότι.....
του δειλού η μάνα δεν έκλαψε ποτέ.
Το μακάβριο σου , το ρεμπέτικο, δεν το κατέχω.........
| |
TAS
08-05-2007 @ 04:26 | Γράφουμε αυτό που δεν είμαστε για να γίνουμε αυτό που δεν αλλάξαμε..
Ένα πιόνι ασφαλές
μες στα βαλτόνερα
μιας αποδίδουσας αναπηρίας,
κλαίει μέσα στα καλάμια
το τίμημα της ασφαλείας του..
-Τα ασφάλιστρα συντρίμμια..
Ο ασφαλιστής επιχαίρει..
| |
skoutera
08-05-2007 @ 06:12 | ::smile.:: | |
Αστεροτρόπιο (Jeny)
08-05-2007 @ 07:16 | ::oh.:: Ρε συ μην αρχίσουμε τις ανατροπές τώρα...
εκπλήσσομαι! | |
kin
08-05-2007 @ 09:17 | Όντως φίλε μου...δύσκολοι καιροί για πρίγκηπες...που να δείς τι τραβάω εγώ στο πριγκηπάτο μου...
Η τελική ευθεία όμως που λες μεγάλε, είναι μία και μόνο μία....
Εκείνου του καρδιογραφήματος μας, όταν θα έχουν εγκαταλείψει πλέον οι γιατροί, κάθε προσπάθεια ανάνηψης...
Μέχρι τότε θα αλλάζουμε κι όσο πιο πολύ θα αλλάζουμε, τόσο πιό υγειές θα είναι το καρδιογράφημα κι όσο πιο υγειές θα είναι, τόσο πιο πολύ μελάνι θα θέλει ο πρίντερ του κι όσο πιό πολύ μελάνι θα θέλει ο πρίντερ του, τόσο θα τρέχει η νοσοκόμα να αλλάζει μελάνια ε και εκεί, όπως να το κάνουμε χρειάζεται κι ένας άντρας να βοηθήσει μη λερώσει τα χεράκια της (και με την ευκαρία της τσιμπάμε και το μπουτάκι...)
Τόσο απλά που λες...
Α κι όσο για το τραγούδι... χωρίς μουσική, εγώ δεν καταλαβαίνω χριστό... | |
guesswho
08-05-2007 @ 09:37 | χμμμμ..ο ΕΚΙ παστός.... not bad indeed!!!! ::razz2.::
| |
Αγνή
08-05-2007 @ 12:39 | Είναι τόσο ασύνδετο και κιτς που είναι απίθανο!
Στήλη άλατος και στο βυθό, και νόμιζες πως θα
παραμείνεις ατάραχος, κλεφτοφάνερα κι αμφορείς...
Αυτό θέλει μπαγλαμά και άρπα!
Ξετρελάθηκα!
::up.:: | |
MARGARITA
08-05-2007 @ 17:47 | που στο διάολο όμως είναι αυτή η περίφημη τελική ευθεία..............
μην ανησυχείς, θα το βρει η στραβή προβατίνα τ΄αρνί της....
όσο για σχόλιο με το αστεροτρόπιο ::wink.::
καλό ξημέρωμα | |
mikrimagissoula
08-05-2007 @ 18:03 | Δύσκολοι καιροί;;;(υπέροχο,αναγκαστικά...κλασικά!)
Δεν έχεις ανάγκη εσύ... ::wink.::
και για τα σχόλιά σου πάντα... ::theos.::
Καλημέρα Γιώργο! | |
 |
