| |
Τη θάλασσα θυμάμαι θεές να ξεγεννά
και άντρες να σπαράζει στα σωθικά της
Πολλές φορές το βουητό της ν'ακούσω στάθηκα
αλλά σιωπή ήταν ο ήχος που έφτανε στ'αυτιά μου
και σαν έφθανε το βράδι, στην ακρογιαλιά
θυμάμαι να καθόμουν και να έκλαιγα
που δεν μιλούσε, που τρικυμία δεν ξεσπά
ξάγρυπνος μερονυχτί να μένω, ίσως..
..ίσως τα κύματα φωνάξουν τ'όνομά μου..
αλλά χωρίς θάλασσα κι η σιωπή χρυσή θα ήταν
ίσως αν έλειπε η θάλασσα, Θεός να μην υπήρχε για με..
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
