Το γράμμα που στα σπλάχνα μου, φυλώ
γραμμένο από μελάνι που πληγώνει
στις φλόγες να πετάξω, να τελειώνει
το Αντίο να μη βρει το γυρισμό...
Γιώργος_Κ |
σκασίλα μου λοιπό ότι κιαν γράφει
εγώ το δρόμο το δικό μου θα τραβήξω
κι ακόμα κι αν μου γράφει με γινάτι
μια πέτρα μαύρη πίσω μου θα ρίξω
marakos1948 |
γιαυτο το γράμμα που θα στείλεις
θα δώσω στη μαμά σου να διαβάσει,
κι αλλη φορά την πόρτα σου σαν κλείνεις
φόρεσε πρώτα μια σαλιάρα,μ αηδιάζεις
marakos1948 |
γιαυτό καλή μου πριμαβέρα
καλύτερα να μείνεις δίχως βέρα,
αν είναι γραμματά του να διαβάζεις
κι ολημερίς να κλαίς και να στενάζεις
marakos1948 |
το γράμμα καίει την καρδιά
προτού να το ανοίξω
θεέ μου να γινότανε
να του το στέιλω πίσω
και να μη μάθαινα ποτέ
το τέλος μιας αγάπης
πως οι στιγμές γίναν βορά
βορά μιας αυταπάτης....
Άθη Λ. |
καλο ξημέρωμα λοιπόν σε όλες και σε όλους
υπαλλήλους μα και ταχυδρόμους,
πρίν λίγο εξημέρωσε μια καινουργια μέρα
μένει ο ήλιος να φανεί γλυκειά μας πριμαβέρα
marakos1948 |
έλα μου ντε, έλα μου ντε
δεν έγραφε ΑΝΤΙΟ
που είναι σκέψη ντεμοντέ
μα, κάτι, τουναντίο !
έλεγε, «φεύγω μα γυρνώ
μ’ όλα τα μπογαλάκια
γιατί εδώ θα σπιτωθώ
για όλα τα χρονάκια…
και σκούπισε, μαγείρεψε
συμμάζεψε, καθ όσο
η αφεντιά μου γύρεψε
την άπλα μου να νιώσω»
άνοιξ’ το γράμμα του λοιπόν
μην σ’ έβρει εξ απήνης
κι ανίδεη, ο αλαζών
κι ένα κουρέλι γίνεις…
χα χα χα !
CHЯISTOS P |
Το γράμμα που μου έστειλες θα κάψω
τα όνειρα που κάναμε μαζί θα θάψω
σε μια βαλίτσα θα τα στείλω στο φεγγάρι
να' ναι για τ' άστρα τ' ουρανού, το μαξιλάρι.
Ζήνωνας |
Στην σκεψη πως το εστειλες αναρριγώ
και ακομα σφραγισμενο το κρατάω
το αρωμα σου απο πανω του τρυγώ
και σαν απο δικο σου χάδι σπαρταράω
Τι γραφεις μέσα ξέρω... δεν ρωτώ!
μα δεν θυμασαι ποσο σ'αγαπαω;
ξερώ πως θα σου φαινεται κουτό
αλλα τι θελεις αλλο; να πονάω;
Τι κι' αν ποναω... Τι κι' αν θρηνώ
το γραμμα σχίζω και πετάω
και αν εισαι ανδρας να 'ρθείς εδώ
τον δημιο μου θέλω να κοιτάω...
Ekptotos Fylakas Aggelos |
Το γράμμα που στα χέρια μου κρατώ
Γιά πάντα θα το έχω φυλαχτό μου
Ποτέ δεν θα το ανοίξω να το δω
Γιά να 'λθει εκείνος πάλι στο πλευρό μου.
Αγνή |
Πιασ ' τον αποστολεα απ ' το πηγουνι
καρφωσ ' του στο ματι ενα πηρουνι
και στεισε τον μπροστα στο ιερο
μισοστραβο να χορευει του Ησαια το χορο ....
γιατι αλλο η Primavera η γλυκεια ,
κι αλλο μια τσατισμενη Θεσσαλονικια !!
Aris4 |
marako φίλε μου καλέ
δυό λέξεις θα σου πώ
Η βέρα μπήκε στο δεξί
πριν γίνω primavera
μα ένα γράμμα έφτανε
να χάσω και τη μέρα
Μα δεν με ξέρει εμέ καλά
τα παίρνω στο κρανίο
σε φάκελο τη βέρα μου
και στο ταχυδρομείο
μου θύμισε ο Aris4
πως ήμουνα γλυκειά
και δεν ταιριάζει σε εμέ
να είμαι υστερικιά (υστερική)
Γι' αυτό σας λέω φίλοι μου
θα κάνω επιστροφή
το γράμμα με το Αντίο του
και άντε στην ευχή
primavera |
Το γραμμα που σου εγραψα με αγαπης μου μελανι
ηταν αποχαιρετισμου και αφησε σημαδι
Η αγαπη μας τελειωσε, τα δακρυα ποταμι
να με θυμασαι παντοτε αγαπη μου μεγαλη!
ORLANDINA |
Το γράμμα που στα χέρια σου κρατάς
στό 'στειλε κάποιος κερατάς
που στο μυαλό φαρμάκι ζήλειας έχει στάξει.
Πρόσεχε τώρα που θα πας
γιατί αυτός ο κερατάς
μαχαίρια ακονίζει για να.....σφάξει.
ΛΕΩΝ53 |
Αυτό το γράμμα σου από τότε με στοιχιώνει
κάθε σου λέξη κι ένας κόμπος στο λαιμό
Κάθε τελεία σου ακόμα με σκοτώνει,
όλο και πιο πολύ βουλιάζω στο κενό...
mikrimagissoula |
Μα...φτάνουν πια τα γράμματα
από μελάνι φράσεις
τα ηθικά τα πράγματα
τα ΛΕΝΕ με τις πράξεις...
nicolas |
Άν είσαι άντρας έλα εδώ
για να μου πεις που φταίω
μα είσαι γυναίκα με φουρό
στο τζάμπα πια δεν κλαίω
Υπάρχουν αλλού πορτοκαλιές
που κάνουν πορτοκάλια
και πάρτους μάτι άμα θες
που κάνουν παρακάλια
σκίζω το γράμμα στην στιγμή
γιατί είσαι παραζάλη
Κι άντε αγοράκι στην ευχή
από κεί που ήρθαν κι οι άλλοι
skoutera |
Στο δρόμο πρόσεξε λοιπόν
να μην πισωγυρίσεις
γιατί αυτό ήταν, ως εδώ
αλλού ζητώ φιλοφρονήσεις.
Κι όταν καταλάβεις ανίδεε τι έχασες μ' ένα γράμμα
συγχώρα με αγάπη μου αν λιώσεις απ' το κλάμα.
Εγώ όμως άπλωσα φτερά
για νέα φεύγω λιμάνια
με απάνεμα, φιλόξενα νερά
χωρίς σφραγίδες, γράμματα, διευθύνσεις και μελάνια.
Αριάδνη20/08 |
Το γράμμα εκείνο που κρατάς
Σφιχτά στα δυο σου χέρια
Μην είν'η ευτυχία που σκορπάς;
Μην παίζεις με μαχαίρια...
Άνοιξέ το, το ρημάδι
Μπορεί να μη λέει Αντίο
Μπορεί να φύγει το σκοτάδι
Κι εσύ γλιτώσεις απ'το κρύο...
Αν κρύβει μέσα "σ'αγαπώ"
Πρέπει εσύ να ξέρεις
Είναι τιμή μου να στο πω
Για να μην υποφέρεις...
candy-candy |
