|
| Αμμώδη ερημιά του έρωτα |  | | Θέλω όμως να πιστεύω πως υπάρχει
η αμοιβαιότητα.
Φευγαλέα, στιγμιαία έστω,
συναντιόμαστε βαθιά με τον αγαπημένο.
Στην κορυφή του γέλιου,
στον βούρκο των δακρύων,
στον πυθμένα της απελπισίας
και της παρανόησης,
στο πηγάδι του κρεβατιού και του υγρού φιλιού,
συναντιόμαστε και παραδ'ινει ο ένας στον άλλον όση δύναμη και όση αδυναμία διαθέτει για τη ζωή.
Κι είναι τούτη η συνάντηση τόσο συνταρακτική, που λες πως ναι,
αξίζει λοιπόν που για χάρη της,
τόσες ώρες, τόσες μέρες,
τόσα χρόνια, τόσες ζωές,
σέρνεσαι και σέρνεσαι πάνω στην αμμώδη ερημιά του έρωτα...
|
 |  |  |  |  |  | | Στατιστικά στοιχεία | |  | | Σχόλια: 7 Στα αγαπημένα: 0
| |  | | | |  |
| | |
|
annaΤi 12-10-2004 | ωραία η εθελοτυφλία σου...!!! | | Αγνή 12-10-2004 | ʼννας λέξεις!!! | | miranta 13-10-2004 | λοιπό Αννα, δεν πιστεύεις οτι αξίζει ο έρωτας? | | annaΤi 13-10-2004 | Δε με κατάλαβες.... Είναι ωραίες κάποιες εθελοτυφλίες(!!) όταν είσαι εντελώς συνειδητοποιημένος, πως εθελοτυφλείς!! Είναι 'επιλογή'(!) κάτι που πάντα σέβομαι & που & που, ασπάζομαι ;-) | | miranta 13-10-2004 | Αννα μου, ονειροπόλος, λέει ο Οσκαρ Ουαλντ, είναι εκείνος που βρίσκει το δρόμο του μόνο μέσα στο σεληνόφος και η τιμωρία του είναι οτι βλέπει την αυγή πριν από τους άλλους.. | | ftx 14-10-2004 | πως να περπατήσεις σε μια αμμώδη ερημιά, χωρίς να μείνουνε χνάρια πίσω ; και πως να ακολουθήσεις χνάρια πάνω σε μια αμμώδη ερημιά χωρίς να τα σβήσει ο αέρας ; θέλει τύχη και καλή ώρα | | miranta 15-10-2004 | Aφησε με να ελπίζω ftx... | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|