| |
Φευγω.παλι πρεπει να φυγω.Το ιδιο σφιξιμο στο στομαχι η ιδια πικρα στο στομα.η ιδια μελαγχολια κατακλυει το μυαλο και την καρδια μου παρασυροντας σαν χειμαρος,διαλυοντας καθετι ομορφο που προλαβε να ορθοποδησει στην πεδιαδα της ψυχης μου τις δυο τελευταιες ημερες.Το κυμμα χτυπαει για αλλη μια φορα μονοτονα και συνεχομενα την πλωρη του πλοιου δημιουργωντας αυτον το περιεργο ηχο που θα συνοδεψει καθε ασχημη σκεψη μου καθε αναποληση μου μεχρι να ξημερωσει.Σαν να θελουν να μου υπενθυμισουν να πεσω σε αυτη την μελαγχολια.Σαν να το κανουν επιτηδες.Παλι τσουζουν τα ματια μου παλι βουρκωνουν στην θυμιση σου.Νιωθω τοσο μικρος μακρυα σου τοσο μονος.Γιατι εσυ εισαι το φως μου,εσυ η ζωη,εσυ η χαρα.Παλι ομως φευγω.Και ολα γινονται παλι ιδια,κενα.Σαν μια περιεργη ιεροτελεστια που πρεπει να γινει.Και εγω ο ιερεας της θλιψης μου να πινω για ακομη μια φορα τον ιδιο πικρο καφε,να καπνιζω τα ιδια στεγνα τσιγαρα και να προσπαθω με καθε κυτταρο μου να θυμηθω το προσωπο σου να χαμογελα,να μου μιλαει,να μου λεει "σ'αγαπω".Η μονη μου αμυνα πλεον σε αυτο το μακρυ ταξιδι.Η μονη μου συντροφια μεχρι την στιγμη που θα σε ξαναδω.[/align]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 8
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
