stixoi.info: Αδερφοποιτό μου υγρό

			Σύνδεση	Εγγραφή	Πλαίσιο χρήσης
	132760 Τραγούδια, 271256 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις

Αδερφοποιτό μου υγρό

Το χθεσινό όχι, το σημερινό ναι. Δικό σου. Πώς αλλιώς να στο πω βρε παιδάκι μου; Πέρασε, πάει πέρασε... τώρα αρχίζει να γλεντά την ύπαρξή του. Καλησπέρα στιχοπότες!

Δεν ανήκω πουθενά.
Μη με φοβάσαι σου λέω.
Ζωής ποταμός δε σου πα κάποτε πως είμαι;
Όσο κι αν στήνουν φράγματα εγώ κυλώ.
Ποτίζω το χώμα, ανοίγω παραποταμάκια
αυλάκια…
Στήνουν είπα;
Καλά. Κι εγώ τα στήνω.
Σαν συναντώ πόλη ματωμένη
θέλω εκεί ν’ ανήκω.
Μα το αίμα νερό δε γίνεται,
γίνομ’ αίμα εγώ
και ξανακυλώ.
Μη φοβάσαι.
Το νερό αραιώνει το αίμα.
Καθάριο γίνεται ξανά.
Μα να,
ο δρόμος μου δεν έχει λίμνη
ούτε περνά από Δέλτα
κι η θάλασσά μου μακριά.
Πίσω αδυνατώ να γυρίσω.
Εκεί που θα θελα ν’ ανήκω.
Μ’ αφού ενώθηκα με το αίμα σου
και μέσα μου, μαζί μου κυλά
αδερφοποιτό υγρό
δε θέλω πια ν’ ανήκω πουθενά.
Μόνο να ρέω.
Εσύ μπορείς ν’ αφήνεσαι όποτε θες.
Μέσα μου, δίπλα μου, πάνω μου, κάτω μου.
Κι όποτε γουστάρεις
στην αριστερή μου όχθη σταματάς.
Το νερό που πέρασε απ' το φράγμα,
το είναι μας, είναι λεύτερο πια.
Άστο ορμητικά να ρέει κατά πώς του ’ρχεται.
Ακόμη κι όταν είναι κόκκινο.


		Στατιστικά στοιχεία
	Σχόλια: 12 Στα αγαπημένα: 0


		Ταξινόμηση
	Κατηγορίες Έρωτας & Αγάπη,Φαντασίας Ομάδα Αταξινόμητα

Επιλογές

	Κοινή χρήση facebook
	Στα αγαπημένα
	Εκτυπώσιμη μορφή
	Μήνυμα στο δημιουργό
	Σχόλια του μέλους
	Αναφορά!

Κάθε μέρα με χάνω http://www.asterotropio.blogspot.com/

FRACTALS 15-05-2007 @ 08:59	Κάτι πάθαμε Τζενούλι …όντως ::laugh.:: Ρέει το γραπτό σου , εικόνες …συναισθήματα… Ρέει , μόνο ψύχή μου άλλαξε χρώμα …. Μπλε και χρυσή σε θέλω ….σαν τον τόπο σου - μας . Αυτό σου πάει … ...δε θέλω πια ν’ ανήκω πουθενά. Μόνο να ρέω. (εδώ γίνηκα ένα ) ::wink.:: ::yes.::
Αστεροτρόπιο (Jeny) 15-05-2007 @ 09:34	::laugh.:: Για το μπλε κάτι μπορώ να κάνω αλς μου... το χρυσό με χαλάει... εκεί που γίνηκες ένα... εκεί σε γνώρισα if you know what i mean ::rol.::
guesswho 15-05-2007 @ 10:41	Τζενάκι δεν έχω τη διάυγεια να κάνω κατάλληλο σχόλιο.... Σου στέλνω απλά την καλησπέρα μου και μια αγκαλιά, να, τέτοια.... ::hug.::
MARGARITA 15-05-2007 @ 12:27	Εσύ μπορείς ν’ αφήνεσαι όποτε θες μέσα μου ψυχή μου ::love.::
ΛΕΩΝ53 15-05-2007 @ 13:01	Τζένη μου καλησπέρα. Το έργο σου είναι ποταμός....που ρέει ορμητικά. .....Μα το αίμα νερό δε γίνεται, γίνομ’ αίμα εγώ και ξανακυλώ..... ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ Καλό βράδυ Ηλίας ::theos.:: ::theos.::
TAS 15-05-2007 @ 13:19	Ο δρόμος που δεν έχει λίμνη κι είναι η θάλασσα μακριά .. Ποιος σου στέγνωσε αστεράκι τη διαδρομή; και θες να την υγράνεις με το αίμα σου Μη αραιώνεις την ψυχή σου… Εσύ είσαι η δύναμη της αγάπης που προχωρά σαν το ποτάμι και θα παρασύρεις κάθε στεγνότητα στο διάβα σου…
Aris4 15-05-2007 @ 13:37	Εις μιαν αληθινην και παντοτινην αγαπην ομολογω , εις.... Μα τι λεω ? Τζενουλι , αν ηξερα γιατι μιλαγες , θα σου αφηνα σχολιο ::up.:: ::lost.:: Τωρα σου αφηνω μονο ::kiss.::
foteinos 15-05-2007 @ 13:40	Πολυ ωραία ως αίμα, κατακλύζεις απίθανα και ευφάνταστα, όσο για συνειρμούς?? άπειρους ::yes.:: ::yes.::
marakos1948 15-05-2007 @ 14:29	::up.::
annaΤi 15-05-2007 @ 17:59	Το πρόβλημα εδώ, είναι πως ξέρω και το κατάλαβα όλο... Η λύση είναι η τετριμένη: "Ό,τι του φανεί του τρελό-Φανή..." που δεν γνωρίζει από αλυσίδες και την έχει σκαπουλάρει από τις λευκές ποδίτσες... ::naugh.:: χε,χε,χε,χε.... ::razz2.:: μωρό...; Ανήκεις!... στην πάστα που σε έφτιαξε και εμπιστεύεσαι... Τσίμπα ακόμη ένα... ::kiss.::
justawoman 15-05-2007 @ 18:36	"Σε ξεχνάω για να σε θυμάμαι κάθε μέρα και πιο βαθιά μνήμη μιας άλλοτε ανάμνησης Μιας αξέχαστης λησμονιάς..." (Ζ.Δ) Άστο να κυλάει όσο ορμητικά θέλει και να βάψει όχθες και θάλασσες και λίμνες και πηγές Τζενάκι, τιρμπουθόν πήρα... ::kiss.::
Nocturna_ 16-05-2007 @ 01:23	Ρε κοριτσάκι μου..ανοίγεις αυλάκια και ρέεις ρέεις ρέεις... Τυχερή πολύ που βρέθηκα στο διάβα του χείμαρρου σου.. Φιλιά πολλά πολλά.. (Δεν ξέχασα..επιφυλάσσομαι για σήμερα...σόοορρυ..)

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο