| |
Της νύχτας φόρεσα το μαύρο
να μου πηγαίνει ασορτί
κι απ' την Παρθένο ως τον Ταύρο
τη μοίρα μου έψαχνα για να 'βρω
που καίγονταν σαν το χαρτί
Τα σ' αγαπώ της να μου στείλει
ζήτησα βροχερή βραδιά
μα δεν ανοίγανε τα χείλη
ήταν κλειστά σαν το κοχύλι
π' αλάργεψε απ' την αμμουδιά
Ανέβηκα τις ανηφόρες
κρατώντας του έρωτα κεριά
μα ήταν ακίνητες οι ώρες
και με μουσκέψανε οι μπόρες
που μου 'στειλε μ' ένα της "γεια"
Τώρα που μου 'ριξε το βόλι
έστεκα νύχτα μυστικά
στης λησμονιάς τ' αραξοβόλι
κλαίγοντας τη ζωή μου όλη
κι όσα χαθήκαν τελικά
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
