| |
Κι όμως είναι βραδιές
που ανθίζει η θάλασσα
με μουσική την σιωπή της…
τότε χιλιάδες αστέρια
κατεβαίνουν στον βυθό να κοιμηθούν
και οι πυγολαμπίδες της άνοιξης
φώλιασαν ξανά μες την καρδιά μου…
Το φεγγάρι φωτεινό
κάνει τα βότσαλα στις αμμουδιές ν’ανθίζουν
και το νερό φωτίζει σαν γαλάζιος ουρανός
στις ρίζες των βράχων…
Χιλιάδες μάτια γύρω του τ’άστρα
ψιχαλίζουν ανθισμένα έρωτα,
χιλιάδες μάτια υγρά τριγύρω
ζητιανεύουν λίγη αγάπη…
Παντού σιωπή!
Περιμένω σινιάλο από ένα αστέρι…
Η μοναξιά με πνίγει!
Πως θα καλοκαιριάσουμε
χωρίς παρηγοριά;
-Αγγελοι φίλοι μου! μιλήστε πέστε μου,
που κατοικεί;
Πριν ο ουρανός μου γεμίσει σύννεφα
θέλω να την ξαναβρώ,
να την αγγίξω
να μου δώσει λίγο απ’ την αγάπη της…
όλα τ’άλλα μου περισσεύουν!
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
