| |
| | Το Κιόσκι |  | | | ....Στη σκιά του κόσμου.... ( e ) | | |
Περπατώ χρόνια, από την προηγούμενη διαδρομή μου
μέχρι να φτάσω εδώ να ξαποστάσω…
[I]Πέρασα μικρές και μεγάλες πόλεις
Γνώρισα πολλές ψυχές, αδέσποτων φυγών
Ψηλάφησα τις πληγές από τις ριπές που τρύπησαν το σώμα μου
Για μεγαλύτερη ευκρίνεια σκέψης, έγινα δορυφόρος αρχών…[/I]
Και ήπια από την ανασφάλεια της νύχτας, σκοτάδια
Μέχρι να συναντήσω το φως…
Νιώθω ότι παλεύουμε με τα ίδια ορατά William
Με τα ίδια καθημερινά που μοιάζουν αδιόρατα
[B][I]Με τις ίδιες βουλημικές σκέψεις
Που μας αφήνουν πάντα νηστικούς
Με αυτές τις επιθυμίες που δεν τελειώνουν ποτέ[/I][/B]
Ναι, εκεί δεν καταφέραμε ποτέ να φτάσουμε
Και να ισορροπήσουμε σαν καθημερινό ζευγάρι
[I]Καμιά φορά, νιώθω ότι είμαστε άνθρωποι
Απλά είμαστε καλά κρυμμένοι, πίσω από τις χρωματιστές μπογιές
Του προσώπου μας, για να ξεγελάμε την κούραση μας από τον δρόμο των ψυχών[/I]
Μιλάμε με σκέψεις και όχι με λόγια
Αλλά και πάλι λέμε τόσα πολλά, που τελικά ακυρώνουμε τη έμφυτή μας τηλεπάθεια
[I][B]Εξάγουμε υλικό ονείρων στο παρα λίγο του κόσμου
Μα πάλι η εικόνα περπατάει ανάποδα και η αρχή είναι πάντα η ίδια[/B][/I]
Τα ίχνη από τα προηγούμενα βήματα μας..
[I]Ζούμε μέσα στις περιφράξεις που έχει ορίσει ο κόσμος μας
Πολύ πριν εμείς γεννηθούμε
Έστω και σαν αερικά , ενός αλλόκοτου παραμυθιού που ακόμη γράφεται…[/I]
Τη δική μας περίφραξη στον τόπο της Avalon ,
που από εκεί πήρα κι εγώ το όνομά μου
[B][I]Με βάφτισε ένα αστέρι και μια αλύτρωτη ψυχή
Εδώ που δεν έχει χρόνο η χαρά να μετρήσει και η λύπη δεν έχει πόνο να γυρίσει.....[/I][/B]
Όλα εδώ πάνω καθορίζουν απλά την ένταση, της παράλληλης τροχιάς
που μας ταξιδεύει στο άγνωστο…
Ο χρόνος δεν έχει φωτιές , στάζει υγρασία και τα μάτια είναι νεκρά από στιγμές…
[B][I]Ανοίγουν και κλείνουν μελαγχολικά
μέσα στις αλλοτριώσεις μιας ανέσπερης ζωής[/I][/B]
[I]Εκεί ανάμεσα στο φθαρτό και το άφθαρτο, το παραμύθι συναντά τη ζωή[/I]
[B]και ξεδιψάνε μαζί στο κιόσκι του ύστερου,
καθώς διαχειρίζονται τις ρήξεις τους...[/B]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | Ένα τυπογραφικό λάθος είμαι , που γεννήθηκε μέσα σε ανάποδες λέξεις | | | |
|
ΜΑΡΙΑ ΝΕΦΕΛΗ
16-05-2007 @ 03:43 | Ο χρόνος δεν έχει φωτιές , στάζει υγρασία και τα μάτια είναι νεκρά από στιγμές…
Το σημείο μηδέν έχει αρχίσει καλή σου μέρα!
::up.:: ::no.:: ::up.:: | | ΛΕΩΝ53
16-05-2007 @ 08:35 | Καλησπέρα.
Μου άρεσε πολύ αυτό που διάβασα.
.....Ο χρόνος δεν έχει φωτιές , στάζει υγρασία και τα μάτια είναι νεκρά από στιγμές…
Καλό απόγευμα
Ηλίας
::up.:: | | poetryf
18-05-2007 @ 07:51 | Απορώ πως δεν σε είχα προσέξει πιο πριν...
Γραφεις καταπληκτικά (να ξέρεις πως δεν είμαι αυλοκόλακας. Ό,τι λέω το εννοώ)
και μεστά!
Τα συγχαρητήρια μου! ::love.:: ::theos.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
