[B]Η ξεχασμένη αποστολή σχίζει το στήθος του Ηρακλή
της ξεγνοιασιάς τους ο αχός κι αυτός στο πλοίο μοναχός
μες στην Αργώ μ' υπομονή τους ναύτες περιμένει
γεύονται εκείνοι τη ζωή κι αυτός βαριανασαίνει.
Μόνο ο Ηρακλής να σκέφτεται, άστα να λέν' οι άλλοι
έλα μες την παρέα μας είναι πολλά τα κάλλη.
Θυμάται την αποστολή και ξέρει πως δεν είναι αυτή
όμορφο είναι το νησί, μα εκείνος δεν «κοιμάται».
Δε θα λυγίσει, δεν ξεχνά, είναι του ήλιου αυτός ο γιος
τώρα οι δυνάμεις τον καλούν, το δρόμο του θυμάται.
Κι αν κοίταγε τον ουρανό κι αν μέτραγε τ' αστέρια
ο Ηρακλής την Αθηνά καλούσε στα νυχτέρια.
Κι η Αθηνά τον άκουσε κι η Ήρα συμφωνούσε
μα φαίνονταν πως μόνος του τους ναύτες νουθετούσε:
«Σύντροφοι είναι ο στόχος μας να πάμε στην Κολχίδα
μα δύο χρόνια καρτερώ και μόνο πάθη είδα.
Μονάχη ήρθε η απόφαση στο νου μου μια μέρα
ή στην Ιωλκό ξαναγυρνώ, μαζί μου όμως σας καλώ
ή το χρυσόμαλλο μαζί να φέρουμε το δέρας
πρέπει να ξεχωρίσουμε του εαυτού το τέρας.»[/B]
Κι η Αθηνά τον άκουσε κι η Ήρα συμφωνούσε
μα φαίνονταν πως μόνος του τους ναύτες νουθετούσε.
Καλή σου μέρα Θεοδώρα!
δική μας η υπομονή για αυτά που βιώνουμε!
μες στην Αργώ μ' υπομονή τους ναύτες περιμένει
γεύονται εκείνοι τη ζωή κι αυτός βαριανασαίνει.
δική μας και η απόλαυση της διαδρομής. Νάσαι καλά !
::love.:: ::hug.:: ::yes.::
