| |
Εποχή: το τέλος της ωριμότητας
Πρώτη εικόνα μετά το ξύπνημα: Ελαιώνες(ειρήνη)....η αυλή του σπιτιού των παιδικών μου χρόνων
Have a cigar,παρέα με τους Floyd
Βουνό (θα μάθω τ' όνομα του..περίπου 11 π.μ......περίπου 8 μ.μ,ακόμη δεν το ξέρω)
χωρίς εξαιρετικό όγκο αλλά σίγουρα μεγαλοπρεπές.
Blues at Sunrise, BB King
Κάτι οπορωφόρα
Πάντα Εκείνη
Λιανοκλάδι, μια γυναίκα με τσιγάρο, ελαφρές γωνίες στο πρόσωπο
Spoonful,Cream
Επιβάτες έρχονται, φεύγουν όμως τίποτα δεν αλλάζει.Είναι σαφώς θέμα διατήρησης εντροπίας.
Οι μεγάλες αλλαγές πάντοτε τρομάζουν, εξ' ου και η ύπαρξη διάφορων τρομονόμων [εσωτερικός μονόλογος(φλυαρία) και δεν διανύσαμε ούτε το 1/3 της απόστασης]
Πάντα Εκείνη
Τόσος πολύς κόσμος, σχεδόν μηδαμινά
χαμόγελα
Να και κάποιοι ξένοι( πώς και δεν προτίμησαν κάποια κοσμοπολίτικη ακτή και τυράννιουνται στη γραμμή Θεσσαλονίκη-Λιανοκλάδι-Αθήνα; )
Τόση ομορφιά τριγύρω κι εγώ σιωπώ
(που πήγαν οι λέξεις;)
Πάντα Εκείνη
Ο Νιόνιος: Κι αν βγώ απ' αυτή τη φυλακή
Ένας μοναχικός σταθμός.Κρίμα που έχασα τ' όνομα του.Σίγουρα δεν θα το βρω αναστατώνοντας αποσκευές και ειρμό
Λύσ' τα μαλλιά σου,Καζούλης
Τούνελ
Πριν λίγο είδα μια φανέλα με έναν υποψήφιο φονιά της ειρήνης
και το αξιοθρήνητο σύνθημα: fuck peace
Κι όμως δεν σιχάθηκα το παιδί που την φορούσε, παρά θυμήθηκα να αναθεματίσω αυτό το άθλιο σκάκι και τα πιόνια του
Μικρό κορίτσι θα σε κλέψω,Πυξ Λαξ
δέντρα, δέντρα, βουνά και διάσπαρτοι γεωσχηματισμοί
Money,Pink Floyd
Γυρνώ το κεφάλι στην αριστερή πλευρά του βαγονιού
Χωριουδάκια κρυφοκοιτούν το μεταλλικό θηρίο ( η μαλλον κουβαλητή) χωρίς καχυποψία,
χωρίς να τους κάνει αίσθηση
(τι έχασα τόση ώρα απασχολημένος με τούτη την άσκοπη λογοροή;)
Μια πετρόσκαλα, τεχνίτης η Φύση
Πάντα Εκείνη
Αμφιθέατρο
Πολεμίστρες, Τείχη
Σκληρή Πλαγιά,Σκοτάδι
Λίγοι Πλάτανοι
Αφαιρέθηκα σε κάτι τρούλους πιο άγιους
απ' των ναών
Απίστευτη έκφραση ειλικρίνειας έχει η Φύση
Τέτοια ομορφιά που μου κλειδώνει τις σκέψεις
Ως κουρασμένος δεν έχω παράπονο μα
η ποιητική μου φιλοδοξία τρελαίνεται
Πάντα Εκείνη
Να και ένα βουνό με πληγές,
απλά ένα παράδειγμα της κοσμικής
αιμορραγίας.
Επιβραδύνουμε (σταθμός)
Τα εμπορικά όρνια εξασθενούν τη Φύση
σκουπίδια στην ερημιά
δεν μας φτάνουν τα σπίτια μας και οι τηλεοπτικοί μας δέκτες
μας φταίει τώρα και το χορτάρι
Ίσως επειδή γέμισαν οι πόλεις θέλουμε να εκδικηθούμε και τα μέρη-απομεινάρια
μιας από καιρό παρατημένης αξιοπρέπειας
( να τη πάλι εμβόλιμα και αξιωματικά η στοχαστική απόπειρα)
Εν τω μεταξύ έχουμε σταματήσει εδώ και 10'
Το παράθυρο πάνω από την κίτρινη σακούλα
Ούτε που το συνειδητοποίησα
Πάντα Εκείνη
Να κι άλλο τρένο
Υπάρχει άραγε κι εκεί κάποιος μου μουσάτος με μολύβι,μοναξιά και το νου του πλημμυρισμένο από Εκείνη;
Νέοι επιβάτες
τούνελ(μακρύ)
Αισθάνομαι φως(ψευδαίσθηση)
Μα πως λησμόνησα τον ουρανό;
Ίσως επειδή δεν έχει άστρα, τότε μόνο είναι καταφύγιο των ερωτευμένων και των αστρονόμων
Ένας βραχώδης όγκος μου τραβά την προσοχή,
είναι σαν κάποιος να τον πελέκισε
Στάση (δεν ξέρω που)
Λίνα,Νικόλας Άσιμος
Τα σύννεφα ρίχνουν τη σκιά τους σε μια στρογγυλεμένη κορυφή
προμηνύεται καταιγίδα
Τέρμα η φλυαρία ( πρώτη απόπειρα-άκαρπη)
Πυλώνες της ΔΕΗ
Volunteers, Jefferson Airplane
Απομεινάρια μιας παλιάς γέφυρας
βουνό σαν αλυσοπρίονο
Θυμώνει η φύση;-ΛΟΓΙΚΟ
Πάντα εκείνη
Ο Παπάς, Νικόλας Άσιμος
Να ένα σύννεφο που μοιάζει με ουράνια πόλη
( Τι είδους ανάμειξη να έχει ο Αριστοφάνης άραγε;)
Λίγα γηραλέα δέντρα
Στάση
( Τι ώρα να 'ναι-12:20)
Παρατηρώντας ένα μυρμήγκι που αγωνίζεται να διαβεί τις πέτρες κάτω από τις ράγες
Απέχω από το σύστημα, "Π"
Τέρμα η φλυαρία( δεύτερη απόπειρα)
Ο νιόνιος ξανά: Μαύρη θάλασσα
Πάντα εκείνη
Ήρθα κατάμουτρα με τον ήλιο
μου άρπαξε τις σκέψεις μα όχι Εκείνη
Ένα βουνό σαν αμάξι ( το μπροστινό του μέρος,η "μουρη")
Εργοστάσιο
Στάση (κάτι λαϊκίστικα συνθήματα)
Πεύκα
Ξεκινήσαμε
Αυτά τα δέντρα μου θυμίζουν το
χωριό
Σαν θα με καλέσει η πατρίδα, Νικόλας Άσιμος
Απόχη νοήματος
Είδα κάτι σαν γερμένη πιστά η γήπεδο
Κυπαρίσσια( Επιτάφιες ορέξεις)
Σπίτι σφιχταγκαλιασμένο με αναρριχόμενα
The End, The Doors
Πάντα ξεχνώ να στρέψω προς τ' αριστερά το κεφάλι μου
Ερείπια, ένα βουνό σαν περήφανος γκριζομάλλης
Τιθορέα-Στάση ( απο όλους τους άγνωστους σταθμούς αυτός μόνο μου 'μεινε και δεν έχει κάτι το ιδιαίτερο)
Πεταμένοι σωλήνες
Τι ειν' εκεί; Το τείχος ενός Μεσαιωνικού Κάστρου
Αν είχα φαντασία θα έπαιρνα όρκο:
μια κολοσσιαία τσουλήθρα έκρυβε
το γκριζομάλλικο βουνό
Έλσα, Νιονιος πάλι
στάση Δαύλεια ( τι μου συμβαίνει; )
Πάντα Εκείνη
Μια καρότσα με βαμβάκι
Τέτοια εικόνα έχω να αντικρίσω από τα χρόνια στο χωριό
Πάντα Εκείνη
White Room, Cream
Εδώ και κάμποση ώρα η διαδρομή είναι ανιαρή
Πάντα εκείνη
Αυτό με τρέφει
Αθήνα, περίπου 3 μ.μ, Αποβίβαση
Περίεργη γυναίκα ξεχασμένη σε άλλη εποχή. Μου 'μείναν τα τεράστια γυαλιά ηλίου που φορούσε
Την παρουσία της την υποτίμησα.Υπερβολικά πολλά faux bijou
Το βράδυ, περασμένες 10 μ.μ, στην πρύμνη του πλοίου:
Να 'μαι εδώ νοσταλγώντας το χαμένο ηλιοβασίλεμα
στη πρύμνη
Περίεργο,
μόνο το φεγγάρι με προσέχει, μόνο το φεγγάρι προσέχω.
Πού είναι οι επιβάτες, πού είναι οι άνθρωποι; (υπερβολή;)
Πάντα Εκείνη
Πριν ώρες ένα παιδί μου ζήτησε λεφτά για βρει έτσι φαγητό. Ίσως να έλεγε ψέματα. Αρνήθηκα να του δώσω με την δικαιολογία πως δεν είχα. Εγώ σίγουρα είπα ψέματα.
Με βασανίζει η σκέψη αυτή από τότε. θα 'θελα να τον βρω να του δώσω να φάει. Αλλά... μόνο και μόνο για να λυτρωθώ από τις τύψεις; Τόσο άθλια ψυχή έχω; Και την ανάγκη του παιδιού ούτε να την λογαριάσω; Προς τι ο υπέρμετρος εγωισμός αλήθεια;
Πάντα Εκείνη
Χριστουγεννιάτικα λαμπάκια τα αεροπλάνα
Το φως της μεγαλούπολης
ακόμη στιγματίζει τον ορίζοντα
Πάνω ο ουρανός, δέκτης των πιο φιλόδοξων ανθρώπινων ονείρων, η έμπνευση και η πρόκληση του μέλλοντος. Αυτό που με παρηγορεί είναι ότι και εκείνη βρίσκεται κάτω από τον ίδιο ουρανό
Το φεγγάρι όλο και φλερτάρει με το ερυθρό
Πάντα Εκείνη
Σε λίγο θα χαθεί
ως κι εγώ απ' την πρύμνη
Κάπου εδώ τερμάτισα την καταγραφή εντυπώσεων ( και λίγων σκέψεων) όχι επειδή θα τραβούσε πολύ( άλλωστε τράβηξε τόσο ώστε να αδιαφορεί κανείς για την ύπαρξη της) αν συνέχιζα αλλά επειδή αρκέστηκα στην πεζή συνέχεια
Μια περιγραφή του ταξιδιού επιστροφής στις 28- 29 Αυγούστου από τις διακοπές στο χωριό (Καλλίθηρο-Καρδίτσα).Κυρίως η διαδρομή του τρένου.Τελικά Εκείνη που νόμιζα πως έμενε στο μακρινό Παρίσι την συνάντησα τελικά να μένει μερικά τετράγωνα από το σπίτι μου.Άλλο όνομα μα ήταν σίγουρα Εκείνη.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
