| |
[B]Στ' Αστέρια του πιό όμορφου νησιού
πέφταν τ' αστέρια κάποιας Κυριακής τ' Οχτώβρη
να ψηλαφίσω του δικού σου στεναγμού
το αίτιο δεν μπόρεσα κι ούτε κανείς θα το βρει.
Δεν ήταν το φεγγάρι που πλεε ,στης Σύρας το λιμάνι
ήταν που γιόρταζε ο έρωτας και κέρναγε αγκαλιές
ήταν που απ' το παράθυρο φεύγανε τα καράβια
και που σφιχτά σε κράταγα σα να φευγες και συ
Ήταν που οι δυο περάσαμε σε τόπο ιερό
κρυμμένο στην αδιάβατη καρδιά του Φθινοπώρου
που πίσω μας αφήσαμε τις θύμισες σωρό
και μόνος τώρα πνίγομαι απ' τα κενά του χώρου .
Ήταν που μου δωσες να πιω απ' το κρασί του ονείρου
και να μυρίσω νυχτολούλουδο στου Αηνικόλα την αυλή.
Ήταν που το κορμάκι σου σκουντούφλαγε στης Σύρου
το βραδινό πλακόστρωτο και στο γλυκό φιλί.
Δεν ήταν που μας χώριζαν δεσμεύσεις κι αποστάσεις
ούτε οι ζωές που ζούσαμε καλές ή και κακιές
ήταν που έτρεξες το πλοίο να προφτάσεις
για να με έχεις δίπλα σου για μερικές στιγμές
Ήταν που πρώτη μου φορά μου ήρθε ένα κλάμα
ένα παράπονο τυφλό και ανεξήγητο πολύ
σα να κρατούσες κάτι που χρόνια είχα χάσει
και δεν θα το παιρνα ποτέ σε τούτη τη ζωή.
Ήταν παράξενο πολύ που τρέμαν τα φτερά μου
που ήξερα απ την αρχή , δεν θα ήμαστε μαζί
που ψάχνω τ' απαλό σου και όλα μοιάζουν ξένα
ξένος εγώ, ξένη εσύ , ξένο και το νησί.
[/B]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
