| |
ΜΕΣ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΟΥ ΝΑ ΚΑΙΕΙ ΕΝΑ ΔΑΚΡΥ
ΚΑΙ ΝΑ ΓΙΝΕΤΕ Η ΣΙΩΠΗ ΣΟΥ ΜΙΑ ΣΥΝΗΘΕΙΑ
ΚΑΙ ΓΩ ΜΟΝΟΣ ΜΟΥ ΝΑ ΨΑΧΝΩ ΝΑ ΒΡΩ ΑΚΡΗ
ΜΕΣ ΤΑ ΨΕΜΑΤΑ ΠΟΥ ΠΝΙΞΑΝ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ
ΚΑΙ ΜΟΝΟΤΟΝΟ ΠΙΑ ΓΙΝΕΤΕ ΤΟ ΒΛΕΜΑ
ΚΑΙ ΠΙΟ ΑΧΡΩΜΟ ΤΟ ΑΓΕΥΣΤΟ ΦΙΛΙ
ΚΑΙ ΚΡΥΩΝΕΙ ΠΙΟ ΠΟΛΥ ΤΩΡΑ ΤΟ ΑΙΜΑ
ΚΑΙ ΠΙΟ ΕΝΤΟΝΟ ΣΤΟ ΝΟΥ ΜΟΥ ΤΟ ΓΙΑΤΙ
ΜΕΣ ΤΟ ΑΔΕΙΟ ΤΟ ΚΟΡΜΙ ΚΑΤΙ ΚΙΝΕΙΤΕ
ΣΑΝ ΣΚΙΑ, ΣΑΝ ΑΕΡΑΚΙ ,ΣΑΝ ΒΡΟΧΗ
ΟΤΙ ΑΓΑΠΗΣΑ ΣΤΟ ΧΩΜΑ ΤΩΡΑ ΚΕΙΤΕ
ΚΑΙ ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΤΗΣ ΧΑΝΕΙ Η ΖΩΗ
ΕΝΑ ΚΡΟΤΟΣ,ΕΙΝΑΙ Η ΠΟΡΤΑ ΣΟΥ ΠΟΥ ΚΛΕΙΝΕΙ
ΚΑΙ ΕΝΑΣ ΠΟΝΟΣ, ΠΟΥ ΣΗΜΩΝΕΙ Η ΜΟΝΑΞΙΑ
ΜΙΑ ΑΓΑΠΗ ΠΟΥ ΤΕΛΕΙΩΝΕΙ ΤΑ ΣΗΜΑΔΙΑ ΤΗΣ ΑΦΗΝΕΙ
ΣΑΝ ΣΦΡΑΓΙΔΑ ΣΤΗ ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
