Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132741 Τραγούδια, 271229 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 ημερα αποφράς-ε-
 στη μνήμη εκείνης,που την είχα δει στον υπνο μου μελαγχολική ξημερωματα της προσχθεσινής ημέρας που θα με ταξιδευε κοντά της
 
Αρχισε με τρεμάμενα τα χέρια ν ανοιγει δρόμο μέσα απο το σιωπηλό πληθος..αφήστε με να περάσω..κάντε στην άκρη..αφήστε με παρακαλώ.Τρεμουλιαστοί ηχοι απο παγωμένα χείλια,με ξεραμένο το λαιμό.
Προχωρούσε ανοιγωντας με τους αγκώνες ενα διαδρομο για εκεί που τ όνειρο μιας ζωής κείτονταν αμίλητο με μισόκλειστα τα ματια στραμένα στο ταβάνι.Κάντε στην ακρη λοιπόν..είμαι ο αντρας της.
Ξοπίσω του με βήματα γοργά ακολουθούσε ο γιός τους
Τα μαλιά της απλωμένα.. νησίδα θανάτου σε μια κόκκινη λίμνη ...
Διπλα της ενας οδοντίατρος που τον φωνάξαν απο εκεί κοντά, κρατουσε ακόμα το άψυχο χέρι της
απ τον καρπό.
Γυρισε και τον ρώτησε με τα μάτια καρφωμένα στα χείλια του..αιώνες πέρασαν για ν ακουσει το θλιβερό μαντάτο...δεν βρίσκω σφυγμό κυριέ μου...λυπάμαι
Ο γιος τους με περισή ψυχραιμία,ανασήκωσε το σώμα εκεινης που με πολύ πόνο τον έφερε σε τουτο τον κόσμο......ίσως ζεί μπαμπά..ίσως ζεί..
Σε λίγο κατεφθασε το ασθενοφόρο,χερια σηκωσανε το βαρύ κορμί και το απωθεσαν στο φορείο..
Ζητησε να την συνοδέψει..αφήστε με να ελθω μαζί σας....ειμαι ο αντρας της...
Ομως το μονο που του επιτρέψανε ητανε να μπει για λίγα λεπτά μεσα και να καθήσει στο πλάι της..
Μιλησε μου αγαπημένη..πες κάτι σε παρακαλώ..σ αγαπάω ψυχή μου,πες μου μια λεξούλα
τόση δά...
Ενα δάκρυ μονο κύλισε απο το μαγουλό της πανω στο χέρι του..το τελευταιο ίσως αντίο που του το φύλαγε να του το δωσει η ίδια ,συντροφιά στη μοναξιά που του ανοιγε διάπλατα την σκοτεινή της πόρτα για να τον κλεισει σαν μέγγενη μεσα της,στο ανήλιο μπουντρουμι,που ουτε τα ονειρα δεν μπορούν να δραπετευσουν.
Της χάιδεψε με στοργή τα ματωβαμένα της μαλλιά που προεξείχαν απο την γάζα που εκρυβε το πανω μερος του λαβωμένο κρανίου
Καλό ταξίδι κυρά μου...ψελλισε βγαζωντας την ματωμένη βέρα της απο το ζεστό ακόμα δάχτυλο
Δεν ειχε δάκρυα να απωθέσει σε τουτο το άψυχο σώμα,μόνο για λίγο ανάλαμψε η ψυχή του οταν ταξίδεψε στο χρόνο ο λογισμός του..."Που πάς χωρίς εμένα Μαριε,που πας?
Μουχες υποσχεθει πως ποτε δεν θα μ αφηνες μόνη το ξέχασες? Ξεχασες το τραγουδάκι μας"μη φοβασαι,μη φοβασαι στο πλευρό μου πάντα θασαι"?
Το ασθενοφόρο εφυγε βουβό ,χωρίς τον ήχο της σειρήνας,τον ήχο της ελπίδας,παίρνωντας μαζί του ενα νεκρό όνειρο..

26 Νοεμβρη 1999, και ωρα 8 το βραδυ,ημερα που γιορταζε η κορη κι ο γαμπρός τους,έλειπε εκεινη
απο την γιορτή που δεν ξανάγινε απο τότε...

http://users.forthnet.gr/ath/mariosru/


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 11
      Στα αγαπημένα: 1
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αναμνήσεις & Βιώματα
      Ομάδα
      Πεζά
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

ο φοβισμενος αστυνομικός,ειναι το ιδιο επικινδυνος με τον αδίστακτο τρομοκράτη
 
Αριάδνη20/08
19-05-2007 @ 16:39
Έχεις βαλθεί να με καταστρέψεις σήμερα...Γιατί το κάνεις αυτό στον αυτό στον εαυτό σου τώρα;; Κοίτα... η (απελπιστικά) ευσυγκίνητη φύση μου δεν αντέχει το βάρος του περιεχομένου και τους ύφους των λόγων σου..Παρόλα αυτά, δεν αρνούμαι πως όποια ανάμνηση έχεις δημοσιεύσει μ'έχει αγγίξει.
Κλίνω όμως υπέρ των ευχάριστων. Όχι γιατί αγνοώ ή προσποιούμαι πως η ζωή δεν περικλείει και αντίθετα συναισθήματα, αλλά γιατί ένας έρωτας και μια αγάπη σαν τη δική σας είναι άδικο υποσκιάζεται από τα πέπλα του τέλους. Ήσασταν τυχεροί που βρήκατε ο ένας τον άλλον, και..... μέσα στον όλο πόνο και το θρήνο, ήσουν κατά κάποιο τρόπο τυχερός που πρόλαβες να της πεις ένα "αντίο". Κράτα τα καλά στην καρδιά σου...

ΥΓ. Και φρόντισε να μην πουθενα σύντομα!!! ::hug.::
marakos1948
19-05-2007 @ 16:48
περασα κοντα στο κατώφλι του θανατου Αριαδνη προχθες το πρωί και ακόμα δεν εχω συνέλθει.Ετσι με συνδιασμο το όνειρο...Ελπίζω απο αυριο να επανέλθω στα ευχάριστα της ζωής.
Αριάδνη20/08
19-05-2007 @ 16:55
Κουράγιο πιλότε.... ::smile.::
Υπαρχουν ακομα στη ζωή σου άνθρωποι για χάρη των οποίων π΄ρεπει να φανεις δυνατός... ::kiss.::
Ζήνωνας
19-05-2007 @ 16:59
Κάθε σας ανάμνηση μας κομματιάζει. . . Αχ μακάρι να μην γινόταν ποτέ αυτό.........
Ο Θεός την φυλάει, την έχει μαζί του...να είστε σίγουρος γι' αυτό!
Να ζήσετε να τη θυμάστε!

Καλό ξημέρωμα.
iokasth
19-05-2007 @ 17:05
Μαράκο μας,, τι έπαθες? πως είσαι τώρα.
αυτό που έγραψες με λύπησε πίστεψέμαι δεν το άντεξα..
ευχομαι νάσαι καλά,
και ξανά να εχουμε τα όμορφα αστεία σου
Την Αγάπη μου .
ΝεφΕλλη
CHЯISTOS P
20-05-2007 @ 02:28
Καλημέρα σου Μάριε.
Να είσαι καλά φίλε μου.
agrampeli
20-05-2007 @ 05:55
κάθε φορά που σε διάβαζα γελούσα τώρα με έκανες καί έκλαψα ένα σου εύχομαι να έισαι πάντα καλά να γράφεις να σε διαβάζομε
Περιπάνος Δημήτρης
20-05-2007 @ 09:09
Καλησπέρα φιλαράκι μου!!!δεν έχω να σου πω κάτι καινούριο πέρα ότι θαυμάζω το ταλέντο που έχεις να αποτυπώνεις τα συναισθήματά σου!!!!μπράβο σου...να'σαι πάντα καλά!!!! ::yes.:: ::theos.:: ::theos.::
ΛΕΩΝ53
20-05-2007 @ 11:45
Καλησπέρα Μάριε.
Χθες και σήμερα μας έδεσες ...κόμπο στο λαιμό.
Περιγράφεις την οδύνη και το σπαραγμό με έναν.......συγκλονιστικά ανατριχιαστικό τρόπο.

Εύχομαι να είσαι καλά Μάριε

Καλό βράδυ
Ηλίας
::up.::
marakos1948
20-05-2007 @ 12:32
αβάντι μανέστρο..όλα επανέρχονται στο φυσιολογικό τους.Σας ευχαριστώ όλους για την αγάπη σας και το ενδιαφέρον σας ::love.:: ::love.:: ::love.::
Νεφελοβάτης
20-05-2007 @ 15:07
Το σεβασμό και την εκτίμηση μου Μάριε. Πολύ δυνατά τα γραπτά σου, όλα.. Έφεραν δάκρυα στα μάτια..
Να είσαι καλά, πάντα καλά και να μας συντροφεύεις.
Καλό σου βράδυ Ίκαρε.

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο