Aris4
20-05-2007 @ 06:05 | Τι να σου πω Δημητρη μου ?
Σ ' εφαγε το Χριστινακι ....... αυτο σ' εφαγε ::smile.::
αλλα σε εμπνεει να γραφεις κι ωραια τραγουδια ρε γαμωτο !!!!!!!! ::up.:: | |
agrampeli
20-05-2007 @ 06:22 | Είναι αλήθεια ότι ο μεγάλος πόνος βγάζει πολύ μεγάλα τραγούδια
πολύ πολύ ωραίο ::up.:: ::up.:: ::up.:: | |
....αστεράκι...
20-05-2007 @ 08:26 | ΔΩΣΕ ΑΞΙΑ ΣΕ Ο,ΤΙ ΑΞΙΖΕΙ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΣΩΣΕΙΣ.................................................................................... ::blush.:: | |
mikrimagissoula
20-05-2007 @ 08:45 | Συμφωνώ απόλυτα με τον Άρη,Δημήτρη μου... ::love.:: | |
Ζήνωνας
20-05-2007 @ 09:54 | Πολύ πονεμένο κομμάτι αλλά όμορφο. Εκπέμπει τρυφερότητα και ευαισθησία!
Καλό απόγευμα Δημήτρη! | |
primavera
20-05-2007 @ 10:28 | me Ari4 ::up.:: | |
ΛΕΩΝ53
20-05-2007 @ 11:07 | Καλησπέρα Δημήτρη μου.
Δεν ξέρω αν πρέπει τελικά να είμαστε εναντίον της Χριστίνας ή όχι. Η είσαι τέλειος στιχουργός ή αυτή οδηγεί την πέννα σου για να γράφεις τέτοια τραγούδια γεμάτα πόνο και καϋμό.
Μπράβο σου.
Καλό βράδυ
Ηλίας
::theos.:: ::theos.:: | |
Νεφελοβάτης
20-05-2007 @ 14:32 | ::sad.:: ::smile.:: | |
Αγνή
20-05-2007 @ 17:03 | Πώς το κάνεις βρε Χριστινάκι; Πώς το καταφέρνεις;
(Το σχόλιο δικό της Δημήτρη!)
::yes.:: ::yes.:: | |
maraki
21-05-2007 @ 09:28 | ::love.:: ax panemorfo ::smile.:: | |
ΣΚΟΡΠΙΟΣ
26-05-2007 @ 12:44 | Δημήτρη, γράφεις πάρα πολύ όμορφα... Να θυμάσαι ότι αυτές που δεν σε γνώρισαν έχασαν μια φορά, αυτές που σε γνώρισαν και σε έχασαν είναι διπλά χαμένες... | |
 |
