| |
Ξεκινησα παλι το δρομο μου για σενα, μα δεν σε βρηκα.
Ειδα τη ζωη πισω απο μενα, και ξανα δεν αγαπαω ειπα.
Το ονειρο, ειναι ονειρο, και η αληθεια εδω,
Μα το σπιτι το βροχινο, δεν με κραταςι ζωντανο.
Μια σταλα ειναι η χαρα, και μπορα η μοναξια μου,
Μα κραταω την σταλια, και κρυβομαι απο την σκοτεινια μου.
Βλεπεις δεν ειμαι αυτο που θελω, και εσυ αυτο που θες...
Καιρος να ζησουμε επιτελους, και να αφησουμε εγωισμους και ντροπες..
Σε νιωθω και σε καταλαβαινω καπου καπου,
οταν ειμαι στου μυαλου μου χωμενος, του πιο βαθυου λακου.
Να μεινω, η να βγω; και τη απο την ζωη να καρτερω...
Το μονο που ξερω, οτι μου λειπεις, και οτι σε θελω εδω...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
