Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132173 Τραγούδια, 269855 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Ανοιχτή Πληγή
 
Μου δίνεις λίγες στάλες ευτυχίας
ενώ πληρώνω χαράτσι δυστυχίας.
Πάνω που λέω να ορθοποδήσω
και στη ζωή μονάχη να βαδίσω
μου τραβάς απ’ τα πόδια το χαλί
και μ’ αφήνεις μετέωρη, βουβή
τα κομμάτια της ζωής μου να μαζεύω
και με ψέματα τις σκέψεις να πλανεύω.

Πόσο θέλω ένα πρωινό
να ξυπνήσω απ’ το λήθαργο που ζω
και κατάματα να σου το πω:
«μια σου ηλιαχτίδα με θαμπώνει
η συννεφιά σου πια δε με θυμώνει,
έμαθα στα λίγα να αρκούμαι
τη μοίρα πια δε την αρνούμαι».

Μα …
Η απουσία σου τώρα αισθητή
μοιάζει ανοιχτή πληγή
μικρή κι απρόβλεπτη που είσαι βρε ζωή.



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 2
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Οικογένεια
      Ομάδα
      Ελεύθερος στίχος - Ποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

 
poetryf
21-05-2007 @ 06:46
«μια σου ηλιαχτίδα με θαμπώνει
η συννεφιά σου πια δε με θυμώνει,
έμαθα στα λίγα να αρκούμαι
τη μοίρα πια δε την αρνούμαι».
Μεστή σκέψη, όμορφος λόγος! ::love.::
Φαληρέας
26-05-2007 @ 07:03
"Η απουσία σου τώρα αισθητή
μοιάζει ανοιχτή πληγή
μικρή κι απρόβλεπτη που είσαι βρε ζωή."
::cry.::
Πολύ ωραίο! Στενάχωρο αλλά πολύ γλυκό...
::love.:: ::hug.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο