| |
Όλα δείχνουν πως είχε τελειώσει
η αγάπη μας.
Τα χάδια μας ξυπνούσαν τώρα
πιότερο την ανάμνηση
παρά το ίδιο μας το κορμί.
Κι όμως δεν θέλαμε
να το πιστέψουμε, επιμέναμε.
Σκεπάζοντας τις ρωγμές
του χρόνου με όρκους,
δάκρυα κι άλλες υπερβολές.
Μα όταν εκείνο το βράδυ σηκωθήκαμε και ντυθήκαμε σιωπηλοί κι έφυγες χωρίς να σε σταματήσω
ή να σε καλέσω πίσω,
και το κρεβάτι έμεινε βουλιαγμένο και άδειο, σαν ένας τάφος
που ζητάει το νεκρό του,
και βρέθηκες μονάχος
στη μέση του δρόμου,
κι εγώ καταμόναχη στην άδεια παγωμένη κάμαρα,
έκλαψα -έκλαψα τότε ατελείωτα, καθώς είδα με τρόμο ξαφνικά, πόσο είχαμε σταθεί για πάντα ξένοι.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
