| |
| | Εκείνο το Σ |  | | |
[align=center][B][I]Αργά τη νύχτα,όταν τα άστρα φωτίζουν,
σαν κάπως να αυξάνονται οι σκιές,και σ'ένα χαρτί πάνω
γράφονται παλιά λόγια-όχι,δεν μπορώ να τα διαβάσω.
Θέλω να είμαι μαζί σου,άφησέ με.
Δεν έχει νόημα να εξηγήσω πόσο και γιατί σ'αγαπάω,
αλήθεια,το δοκίμασα,δεν ωφελεί.
Γιαυτό σου λέω,άσε με να είμαι κοντά σου,
σαν Θεό θα σε λατρέψω.
Κάποιες φορές περνάνε από το μπαλκόνι τα πουλιά,
αγέρωχα,ακόμα και όταν φυσάει,εκείνα τραβάνε μπροστά
δείχνοντας έτσι την τρομερή τους δύναμη,
την ανυπακοή στα συμφέροντα και τις απόψεις άλλων,
έτσι φτερωτός είναι και ο έρωτας μου,
δεν φοβάται τώρα που σε βρήκε,
έχει με το μέρος την συμμαχία της ζωής και του θανάτου,
και μέσα από το βλέμμα σου σπάει τα δεσμά της σκλαβιάς
που ΄θέλαν τόσο να τον υποτάξουν.
Θέλω να είμαι μόνο δικός σου,άφησέ με....
Άλλες φορές πάλι,
περιφέρομαι από δωμάτιο σε δωμάτιο και σου μιλάω,
τόσο μέσα μου σε αισθάνομαι,
σαν τα δάκρυα αναβλύζουν και θολώνει κάπως η ματιά μου,
νομίζω πως σε βλέπω να μου χαμογελάς,
και τότε ξαπλώνω στην μεριά σου,
παριστάνωντας πως είμαι εσύ,
και μου κάνω χώρο να ξαπλώσω,
γύριζοντας μου την πλάτη,
όπως εσύ,
αλλά ξέρω πως θα με αγκαλιάσω.
Σ'αγαπάω,κοιμήσου απόψε μαζί μου.
Όταν σε είδα,σε θαύμαζα τόσο,που ξέχασα ότι θάυμαζα,
τόσο πολύ ερμήνευες την ύπαρξή μου
γιατί αυτά τα μάτια σου,πάναστρα,
ανύψωσαν την αποθέωση των πιο κρυφών μου αισθημάτων
κι έτσι άλλος δρόμος δεν μου έμεινε,
παρά να έρθω σε σένα,
πουθενά αλλού.
Σ'αγαπάω σαν την ψυχή μου,άφησε με να κάτσω πλάι σου.
Ξέρω,μερικές φορές περνάει η ώρα,ο χρόνος,
μα κατάλαβέ με,
τόσα χρόνια,τόσες μέρες και νύχτες σ'έψαχνα
να σου δείξω πως είμαστε ένα,από την ίδια αστρική σκόνη,
και περίμενα,αχ να ξέρες πόσο περίμενα,
γράφοντας ποιήματα,ουσιαστικά για σένα,
λαξεύοντας το "Σ" στην καρδιά μου,
ένα "Σ" άφθαρτο στο χρόνο,
που απ'όταν άρχισε να χτυπαέι αυτή η καρδιά
το χρησιμοποίησε,
λέγοντας "Σ" 'αγαπάω "Σ"οφία.
Δεν μου φτάνουν όλα αυτά,
θέλω εσένα στην ζωή μου,για πάντα.
Μερικές φορές το φοβάμαι αυτό το σπίτι,
πρέπει,βλέπεις,να το περπατάω μονάχος.
Να μην τολμώ να ξεστρώσω ούτε τα σεντόνια,
μην μαρτυρήσουν ότι δεν κοιμάσαι εκεί.
Έλα απόψε κοντά μου,σ'αγαπάω.[/I][/B][/align]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 2
| | | | | | | |
| | «Η αγάπη, ξέρεις, θέλει να δώσει χαρά παρά να νιώσει χαρά η ίδια.» | | | |
|
Γιώργος_Κ
22-05-2007 @ 15:25 | Είμαι κομμάτια φίλε, το αποθηκεύω για μελέτη κάποια άλλη μέρα! Καλησπέρα! | | Dark Poet
22-05-2007 @ 15:41 | Oκ! Καλή ξεκούραση φιλαράκι!
| | Γιώργος_Κ
23-05-2007 @ 14:24 | Νικόλα το απόλαυσα !!! Έμπνευση, μαγεία, ποίηση και γοητεία!
Θα πρέπει να τα στείλεις για δημοσίευση, είναι κρίμα να μένουν στο συρτάρι των στίχων! ::xmas.::
Όχι απλά βελτίωσες τη γραφή σου, την έφτασες σε ανώτερα επίπεδα ...καλησπερα!!!!!!!!!!!! | | poetryf
24-05-2007 @ 08:16 | "Ξέρω,μερικές φορές περνάει η ώρα,ο χρόνος,
μα κατάλαβέ με,
τόσα χρόνια,τόσες μέρες και νύχτες σ'έψαχνα
να σου δείξω πως είμαστε ένα,από την ίδια αστρική σκόνη,
και περίμενα,αχ να ξέρες πόσο περίμενα,
γράφοντας ποιήματα,ουσιαστικά για σένα,
λαξεύοντας το "Σ" στην καρδιά μου,
ένα "Σ" άφθαρτο στο χρόνο,
που απ'όταν άρχισε να χτυπαέι αυτή η καρδιά
το χρησιμοποίησε,
λέγοντας "Σ" 'αγαπάω "Σ"οφία.
Δεν μου φτάνουν όλα αυτά,
θέλω εσένα στην ζωή μου,για πάντα."
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
Με μάγεψε η ανάγνωση του!΄
Εύγε Νικόλα...!
Κατ'ευθείαν στ'αγαπημένα! | | Ναταλία...
17-12-2007 @ 03:27 | υπέροχο ::yes.:: ::up.:: ::xmas.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
