Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132735 Τραγούδια, 271226 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Αγνωσία
 Είσαι σκοτάδι, μου έλεγε όλη τη νύχτα… είσαι η νύχτα (Τ. Σινόπουλος)
 
Σε γνωρίζω απ’ τη σκιά σου
απ’ τις ρυτίδες της αφής σου
το άρωμα της προσμονής σου
τους υδρατμούς των στεναγμών σου
στις τιποτένιες μέρες της αγάπης

Μα περισσότερο σε γνωρίζω
από τα χρώματα της λύπης σου
το εναργές της ερημιάς σου φως
από τις σιωπηλές του έρωτ' αγωνίες
σώματος εκλιπόντος

Ώρες μετά… μέρες ή χρόνια
δε θυμάμαι
αν ήσουν φως γυμνό ή πολυάνεμο πέλαγος
δε θυμάμαι
αν νους ενέδωσε ή σάρκα συνετρίβη
δε θυμάμαι

Έχει κι η μνήμη βλέπεις
το βυθό της



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 21
      Στα αγαπημένα: 3
 
   

 Ταξινόμηση 
       Συλλογή
      Black forest
      Κατηγορίες
      Έρωτας & Αγάπη
      Ομάδα
      Ελεύθερος στίχος - Ποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Οι λέξεις έχουν κι άλλο φλούδι παραμέσα. Όπως τα μύγδαλα κι η υπομονή (Γ. Ρίτσος)
 
foteinos
22-05-2007 @ 16:24
Ώρες μετά… μέρες ή χρόνια
δε θυμάμαι
αν ήσουν φως γυμνό ή πολυάνεμο πέλαγος
δε θυμάμαι
αν νους ενέδωσε ή σάρκα συνετρίβη
δε θυμάμαι

Έχει κι η μνήμη βλέπεις
το βυθό της

...συντριπτική εσύ κι η μνήμη σου απέναντι, εσύ χωρίς βυθό κι αυτή να σε ζηλεύει για το απεριόριστο σου...τα σέβη μου ::love.:: ::love.::
KTiNoS
22-05-2007 @ 16:27
::wink.::
annaΤi
22-05-2007 @ 16:31
"Σήμερα, χθες, μήνες και χρόνια
Έρημο τώρα, Όστρια φυσά
Έλιωσαν ή όχι τα χιόνια
Έρημο τώρα, Όστρια φυσά"

....Στέλλα μου, παρά το αιφνηδιαστικό της έκφρασης "σώματος εκλιπόντος"
η πρώτη στροφή, με τράβηξε σαν δίνη στην καρδιά και στον βυθό όλου εκείνου
που βαφτίζουμε 'νύχτα'
η δε τρίτη... με θύμισε... και την αισθάνθηκα...
Πανέμορφο το βρήκα.... πραγματικά!
ΜΙΧΑΛΗΣ Π
22-05-2007 @ 17:09
μοναδικός ο τρόπος που θέτεις ερωτήματα και απαντήσεις:
γνώση χωρίς μνήμη;
σκέδαση της σάρκας και του νου
κι ο έρωτας;
από ποιούς ζεστούς βυθούς είναι βγαλμένο;
Βασίλης Ιωαννίδης
22-05-2007 @ 17:33
τελειο στελλα πολυ συγκινητικο..

δε μου λες εκεινο το ''παιδικο'' που ελεγες που ειναι;δεν μπορω να το βρω
Aris4
22-05-2007 @ 18:04
΅αν ησουν φως γυμνο η πολυανεμο πελαγος
δε θυμαμαι "

Ευτυχως Στελλα , που θυμασαι αρκετα για να γραψεις αυτο το υπεροχο !! ::kiss.::
mikrimagissoula
22-05-2007 @ 18:20
Η γραφή σου όμως...απύθμενη!
μοναδική αίσθηση...
Καλό ξημέρωμα! ::smile.::
justawoman
22-05-2007 @ 18:45
στους βυθούς της μνήμης, τα νερά κοχλάζουν από ηφαίστια που θυμούνται ακόμα...
καλό ξημέρωμα στιχογειτονιά
::love.::
ΡαΤαΠλαν
22-05-2007 @ 20:37
γγγγγουαφ?
foteinos
23-05-2007 @ 00:53
Φόλα θέλει ή φαί? δεν κατάλαβα!
ειρήνη
23-05-2007 @ 03:23
έχει κι η μνήμη βλέπεις
το βυθό της..

καλημέρα Στέλλα ::smile.::
ΛΕΩΝ53
23-05-2007 @ 03:29
Καλημέρα Στέλλα. Συγκλονιστική Στέλλα.

Η γραφή σου σκορπά......άρωμα.

Ηλίας
::theos.::
agrampeli
23-05-2007 @ 05:10
Έχει κι η μνήμη βλέπεις
το βυθό της

κρατάω αυτό ::yes.:: ::up.::
Nocturna_
23-05-2007 @ 05:32
"από τις σιωπηλές του έρωτα ‘γωνίες
σώματος εκλιπόντος
..............................
Ώρες μετά… μέρες ή χρόνια
δε θυμάμαι
αν νους ενέδωσε ή σάρκα συνετρίβη
δε θυμάμαι"

Δε θα με τρελλάνεις εσύ..μπορώ και μόνη μου, ευχαριστώ!
(αν είναι να πετάς τέτοια..στείλε και καμια προειδοποίηση)

Αγκαλίτσα σου βρε..
EKI
23-05-2007 @ 06:29
Όλη τη νύχτα σου 'λεγε;
κακό σημάδι αυτό........
οι άντρες δεν μιλούν πολύ.......τις νύχτες.
μάλλον ενέδωσε ο νους, για την σάρκα.......εσύ ξέρεις
::wink.::
poetryf
23-05-2007 @ 06:58
"Σε γνωρίζω απ’ τη σκιά σου
απ’ τις ρυτίδες της αφής σου
το άρωμα της προσμονής σου
τους υδρατμούς των στεναγμών σου
στις τιποτένιες μέρες της αγάπης"
Πώπω ...ρε Στέλλα μου τι'ναι αυτός ο λόγος σου;
Κανονικός οδοστρωτήρας συναισθημάτων!
Νομίζω πως μέσα απ'τους στίχους σου σε γνωρίζω κι εγώ!
Καλό απόγευμα καλή μου!
::love.::
Αστεροτρόπιο (Jeny)
23-05-2007 @ 10:05
Χμ... βρε Στέλλα, ποιος θα σκουριάσει ποιον με τόση υγρασία δεν ξέρω. Πάντως είδες; μέσα στο πνεύμα κι εγώ σήμερα. Θα σου πάρω στεγνωτήρα για τη νοστισμένη ατμόσφαιρα ::laugh.:: .
Τς, τς, τς!!!

Άψογη... ::hug.::
TAS
23-05-2007 @ 10:15
Σε γνωρίζω απ' την κόψη του εναργούς της ερημιάς σου φωτός..
Ο της μνήμης βυθός.
Νεφελοβάτης
23-05-2007 @ 12:56
Πολύ όμορφο. Μ αρέσουν τα μικρά σου, αν και λάτρεψα και κάποια μεγάλα σου που διάβασα..
Ηφαίστεια του βυθού της μνήμης και νερά που κοχλάζουν.. Τα πιο επικίνδυνα είναι αυτά, μια και τα υποθαλάσσια προκαλούν τα τσουνάμια..
Καλό σου βράδυ Justawoman.
ΑΙΟΛΟΣ
23-05-2007 @ 13:13
Σε γνωρίζω απ’ τη σκιά σου
απ’ τις ρυτίδες της αφής σου
το άρωμα της προσμονής σου
τους υδρατμούς των στεναγμών σου

Κι εγώ σε γνωρίζω Στέλλα… και σε γνωρίζω καλά…
Και όσο σε γνωρίζω τόσο γοητεύομαι από το άρωμα της προσμονής σου…
Είναι θαυμάσιο… βγαλμένο απ΄ το βυθό της μνήμης…
Την αγάπη μου…
::hug.::
ΓιΟΥΛΗ_Τ
25-05-2007 @ 19:24
Διάβασα και τα πιο πρόσφατα,
μα από δω θέλω να στείλω την αγάπη μου Στελλούκα μου.
Εύχομαι να είσαι καλά.

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο