| |
Γιώργος_Κ
22-05-2007 @ 16:42 | Ποια αγάπη παλικάρι μου ....που υπάρχει η αγάπη σήμερα;;;;
Τη χάσαμε Γιώργηηηηηη..... ::xmas.:: Καλησπέρα σύντεκνε!
Μου θύμησες κάτι ....από τα μικράτα μου!
ένα κοριτσάκι σε μια παραλία κάπου στο Ξυλόκαστρο..
με φίλησε ξαφνικά στο στόμα, λίγο μετά το μπάνιο, παιδιά τώρα
και με ρώτησε ...."μ'αγαπάς;"
εγώ απάντησα όχι και τραβήχτηκα ....κι εκείνη έβαλε τα κλάματα! Το θυμάμαι σαν τώρα....
τις αμαρτίες του παρελθόντος μου πληρώνω σύντεκνε
αναλογίσου κι εσύ τις δικές σου ..... | | justawoman
22-05-2007 @ 17:30 | Πρίν από οτιδήποτε άλλο...
...υπήρχε πάντα η ανάγκη της...
::yes.::
Το "Κουμπάρε" πως είναι στα Κρητικά... πρέπει να μαθαίνω σιγά σιγά
::wink.:: | | ΡαΤαΠλαν
22-05-2007 @ 20:38 | γοουυυυυυυααφ... | | agrampeli
23-05-2007 @ 05:38 | Το θυμάμαι καλά, πολύ καλά, υπήρχε κόσμος πολύς...
Μα κανείς δεν το είδε να κλαίει
με συγκλώνισες ::yes.:: | | Αστεροτρόπιο (Jeny)
23-05-2007 @ 05:59 | Ναι, στο παιδί δεν μπορείς να εξηγήσεις γιατί δεν εκπληρώνεται η ανάγκη στον ενήλικο όμως;
Είναι απ΄τις ελάχιστες φορές που διαφωνώ με το στίχο του Σιδηρόπουλου "έχε το νου σου στο παιδί, γιατί αν γλιτώσει το παιδί υπάρχει ελπίδα".
Άσε εκείνο το παιδί να πεθάνει για να γεννηθεί ένα άλλο ::mad.::
συμφωνώ, υπήρχε και θα υπάρχει πάντα η ανάγκη της.
Η αγάπη όμως μαθαίνεται... και δε θέλω κουβέντα περί αυτού! ::razz2.::
Μου άρεσε Κιν και ουρανέ! ::razz2.:: αληθινό και έντιμο
Στέλλα, κουμπάρος είναι κανονικά, σύντεκνος λέγεται ο νονός αλλά κυριαρχεί το σύντεκνος και στις δυο περιπτώσεις.
Πες κάτε ρε Γιώργη, όλα εγώ θα τα λέω; ::mad.:: | | nightingale
10-07-2007 @ 02:35 | " Τα μάτια ήταν στεγνά...
Το χαμόγελο ήταν στα χείλη...
Μόνο να...Τα πόδια ήταν διπλωμένα σφιχτά, πάνω στο σώμα, λες και θέλαν να προστατέψουν την καρδιά.
Και τα δάκρυα...
Τα θυμάμαι κι αυτά...
Τα δάκρυα που είχαν χάσει τον δρόμο κι αντί να τρέχουν στα μάγουλα, κυλούσαν σαν ποταμός μέσα στο ίδιο του το κορμάκι... "
είναι τόσο ζωντανή η εικόνα που δίνεις, τόσο γνώριμο το συναίσθημα να είσαι με κόσμο, και να είσαι μόνος σου, να είσαι με κόσμο και να γελάς ενώ όλο σου το είναι ουρλιάζει σιωπηλό... Είναι που καθώς φένεται οι άνθρωποι έχουν πάψει να νοιάζονται πραγματικά ο ένας για τον άλλον...
Γιώργο, συγχαρητήρια απλώς που είσαι εσύ...
| | matwmenotriantafillo
03-09-2007 @ 15:54 | ::up.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
