| |
| | Χίμαιρα |  | | | Λίγο η δουλεία, λίγο οι βόλτες, είμαι και γω λίγο εκτός ισορροπίας. Αυτή τουλάχιστον βρίσκεται, δεν είναι Χίμαιρα. Λέω τώρα… | | |
[B][I]Παραμύθι - Φαντασία.[/I][/B]
Πριν αρκετά χρόνια, στο σχολείο (αρχαία ιστορία να πάρει, μια και μιλάμε για τον περασμένο αιώνα, καλά όχι και στις αρχές του, στα τέλη, μην τρελαίνομαι κι όλα), όταν πρωτάρχισα να ασχολούμαι με την επιστημονική φαντασία, έπεσε στα χέρια μου ένα κόμικ. Δεν ήταν από καμιά μεγάλη εταιρεία, δεν την ειχα ξαναδει, μα μου έκανε εντύπωση και το πήρα..
Η ιστορία πήγαινε ως εξής. Ήταν ένας τύπος μοναχικός, που τριγύριζε με το διαστημόπλοιό σε διάφορους πλανήτες. Όταν τύχαινε έκανε το καλό, μα δεν ήταν και αυτοσκοπός του. Κάτι έψαχνε και αναζητούσε που και ο ίδιος δεν ήξερε τι ήταν.. Μα η ανάγκη και η αναζήτηση τον ωθούσε προς τα μπρος. Μέχρι που κάποια στιγμή, βρήκε σε ένα ξεχασμένο πλανήτη μια μηχανή που κατέγραφε τα όνειρα σε φιλμ. Και τα πρόβαλε σε οθόνη μετά.
Και βρήκε το εξής. Ήταν λέει στρατιώτης στο δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, στη Γαλλία το ’44. Αποκομμένος απ τη μονάδα του. Και βλέπει από μακριά ένα σπίτι. Πάει προς τα κει και τη βλέπει. Μέσα σε έναν πανέμορφο κήπο. Είναι ότι πιο όμορφο έχει δει ποτέ, και πάνω απ όλα καταλαβαίνει. Πως είναι εκείνη.. Αυτή που ονειρεύεται. Όνειρο μέσα στο όνειρο.. Και την πλησιάζει. Της λέει θα έρθω να σε βρω. Έχω κάποια πράγματα να κάνω, να βρω τη μονάδα μου, μα θα έρθω. Θα σε περιμένω του λέει..
Μετά από μήνες, αφού τελείωσε ο πόλεμος, γυρνάει. Γκρεμισμένο το σπίτι, εκείνη πουθενά, ρωτάει παρακάτω μια γριούλα.. Μήπως ξέρεις που πήγε; Ή και πως τη λένε, καθώς όνομα δεν είχε ρωτήσει.. Έφυγε πριν καιρό του λέει. Ένα παράξενο όνομα είχε, σαν Ελληνικό φαινότανε.
Χίμαιρα τη λέγανε..
Και συνέχισε να την ψάχνει, πέρα από το χώρο και τον χρόνο. Όσες ζωές κι αν είχανε περάσει.
Δεν ξέρω αν τη βρήκε, δεν κατάφερα να βρω τη συνέχεια ποτέ..
[B][I]Πραγματικότητα.[/I][/B]
Πριν λίγους μήνες διάβαζα σε ένα περιοδικό κάποιο άρθρο για τα βιολογικά όπλα. Κάνουνε λέει οι μεγάλοι πειράματα στα οποία διασταυρώνουν μικρόβια. Το βακτηρίδιο της βουβωνικής πανώλης, με τον ιό του Έμπολα (κάνει αιμορραγικό πυρετό, εσωτερικές αιμορραγίες από όλα τα όργανα).
Μεταδοτικότητα 99,9%, Θνησιμότητα 99.9%. Αυτά είναι που έχουν διαρρεύσει, για το τι ακόμα υπάρχει, δεν ξέρουν παρά ελάχιστοι..
Και τα μικρόβια που προέρχονται από αυτές τις διασταυρώσεις, τα ονομάζουν,
Χίμαιρες..
Και μετά μου λένε γιατί μ αρέσει να ζω στον κόσμο μου…
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 9
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | Ότι μπορεί κανείς να ονειρευτεί δεν είναι ποτέ χαμένο | | | |
|
Νεφελοβάτης
23-05-2007 @ 12:32 | Δυστυχώς οι Χίμαιρες είναι σχέδια υπαρκτά. Τώρα αν τους ξεφύγει κανένα, θα είναι χειρότερα και από το «Κοράκι» του St. King..
Κατά τα άλλα δεν καταφέρνω να ζω όσο θα ήθελα στον κόσμο μου. Πάντως και τούτος δω έχει τα ωραία του. Καλή παρέα να υπάρχει.! ::smile.::
Καλό μας βράδυ. ::cool.:: | | poetryf
23-05-2007 @ 13:17 | Νσ ζεις στον κόσμο σου
γιατί αμα χάσουμε και τα προνόμια της φαντασίας μας
τότε χαθήκαμε!!! ::love.:: ::hug.:: | | justawoman
23-05-2007 @ 13:50 | Κι εγώ πάντα πίστευα ότι η πραγματικότητα μπορεί να ξεπεράσει τα όρια και της πιο νοσηρής φαντασίας... μόλις της δοθεί η καταλληλη ευκαιρία...
Live your myth... για όσο σε παίρνει
όσο μας παίρνει
την καλησπέρα μου Νεφελοβάτη
| | mikrimagissoula
23-05-2007 @ 18:07 | Α!εγώ μαζί σου Θοδωρή μου...
Στο κόσμο μου...
αλλά και στον δικό σου μια χαρά θα είναι!
::hug.:: | | agrampeli
23-05-2007 @ 23:25 | πολύ ωραίο να ζούμε στον κόσμο μας ::yes.:: ::yes.:: | | ειρήνη
24-05-2007 @ 01:59 | μου θυμίζει ένα βιβλίο ,
Όρυξ και Κρέικ ,της Μάργκαρετ 'Ατγουντ
αν το βρεις , διάβασέ το ::smile.:: | | Νεφελοβάτης
24-05-2007 @ 17:39 | Καλησπέρα Αθανασία. Έτσι είναι το έχουμε ανάγκη και το αλλού, και πολύ κάποιες φορές..
Το κάνει Στέλλα, δυστυχώς πιο συχνά απ ότι φανταζόμαστε.. Live your myth, λοιπόν και όπου μας πάει…
Μια χαρά Βάσια μου, κοντινοί οι κόσμοι μας απ’ όσο έχω καταλάβει παό τα γραπτά σου..
Είναι όμορφα Ναταλία. Όταν ερχόμαστε εδώ μας χαλάει λιγάκι, μα δεν μένω και τόσο πολύ.. Μην το παρακάνουμε κι όλα..
Καλησπέρα Ειρήνη, αν το βρω, θα το διαβάσω..
Καλό βράδυ σε όλους.. ::cool.:: | | ΓιΟΥΛΗ_Τ
25-05-2007 @ 19:09 | Αφού η πραγματικότητα βλάπτει μόνο ένας δρόμος υπάρχει,
για να φέρει τα πάνω κάτω, να προσπαθήσει τουλαχιστον..
Το δικό μας παραμύθι.
Κι ας είναι να μας σκοτωσει.. Αυτό κι όχι η πραγματικότητα.
Αφού ο θάνατος θα επέλθει όπως και να΄ χει,
ας γίνει τουλάχιστον όπως το θέλουμε εμείς κι όχι οι άλλοι. | | Νεφελοβάτης
27-05-2007 @ 12:52 | Να προσπαθήσουμε να φέρουμε εδώ το δικό μας παραμύθι... Και ας μας σκοτώσει αυτό.. Να σου πω Γιούλη, τον τελευταίο καιρό ευτό κάνω.. Και αν είναι να με σκοτώσει, ας το κάνει εκείνο, δε με νοιάζει αφού το θέλησα.. Που δεν το έζησα όσο ήθελα με νοιάζει, αν και δεν φταίει ούτε εκείνο, ούτε οι άλλοι.. Το πάλεψα πάντως, και το παλεύω ακόμα, και όπου με πάει..
Να είσαι καλά, καλό σου βράδυ. | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
