| |
Μεθυστική φτάνει η νύχτα προσεχώς,
θορύβου όνειρο η φύση ξημερώνει.
Θρυμματισμένες είν' οι ώρες δυστηχώς,
μια μοίρα απ΄τ άγνωστο επώδινα με ζώνει.
Μομφή στο λάθος σου συχνά δεν απαιτείς,
ούτε προστάζεις στα φιλιά να δώσουν μνεία.
Οικοδεσπότη στην ψευτιά δεν θα με βρείς,
μα κι ούτε πάντα καλεσμένο σ΄αμαρτία.
Κι η νύχτα γνώριμη λυχνία αγγελιών,
κλείνεις συνάντηση ζωής για να ξεχάσεις.
Νιώθεις σαν πένθιμο τραγούδι των πουλιών,
που με τους στίχους τους καλύπτουν αντιστάσεις.
Συνειδητα μέσ΄ στο ονείρεμα σαν μπείς,
θυμήσου εμένα σαν σανίδα σωτηρίας.
Θα κολυμπάμε στ' ανοιχτά μην φανταστείς,
πως θα αγγίξουμε κατάσταση ηρεμίας.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
