| |
annaΤi
23-05-2007 @ 18:12 | ...σε ένα φιλμ... αδειανό ή καμμένο...
Γεια σου va(s)x!!! | | kin
23-05-2007 @ 19:02 | Βρε δεν λες καλά που τα κουταβάκια δεν σου γρυλίζουν τραγούδια της ανατολής???
Καλημέρα! | | Αγνή
24-05-2007 @ 00:02 | ::theos.:: | | Αστεροτρόπιο (Jeny)
24-05-2007 @ 09:36 | Αυτή η γραφή σου!
Πού θα πάει... θα τη συνηθίσω και απόγευμα.
Καλησπέρα vas... λείπεις. | | TAS
24-05-2007 @ 09:43 | Σκοτεινές και κουνημένες εικόνες που προσπαθώ να παγώσω..
| | Denis
24-05-2007 @ 12:10 | Γεια σου, ρε Μπίλλυ! Εμένα πάλι, φίλε, μου θύμισες Πασπαλά:
''[...] Δεν είμαι του Νταλί η τρελή Μαντόνα,
ούτε του Λύτρα το παιδί με τη σφεντόνα.
Οι φίλοι μου, σαν κουταβάκια ανώριμα,
σημάδια να τους δείξω θέλουν γνώριμα. [...]''. | | montekristo
24-05-2007 @ 13:45 | τα ζεστά χρώματα της δύσης, εσύ να προσπαθείς να τα "παγώσεις" και τα κουταβάκια αεικίνητα να χαλάνε το πλάνο, όλα μαζί όμως φτιάχνουν ένα πολύ όμορφο ποίημα (κι ας μην μ' αρέσει να χρησιμοποιώ τη λέξη ποίημα εδώ θα την πω) ::smile.:: | | justawoman
24-05-2007 @ 15:05 | καλησπερίζω τον θραυσματοποιό των εικόνων
τα αχόρταγα κουταβάκια σου που τη ζεστή δύση του ήλιου γύρω σου
μου έκλεψαν την καρδιά
κι άσε το φίλμ να μουτζουρώνει ::smile.:: | | MAKHS KAURISMAKHS
25-05-2007 @ 07:46 | ποιος καταρράχτης ποίησης εξερράγη ωσαν τις λέξεις καφτερός κι ατρακτοειδώς επιτιθέμενος όπως οισπίθες της οξυγονοκολλήσεως εκφεύγουσες (πάντα φεύγουσες ω καημέ) από τ' αργασμένα χέρια του Μόχθου με το λερωμένο φανελάκι?Ποια αδυσώπητη ανάγκη σ' έθρεψε κι ούτως γράφεις κι ούτως φωνάζεις και πάλι κλαις, κατηραμένε ποιητά?
θ' αφήσω την Ψυχή σου να μιλήσει ω εσύ μετενσάρκωση του Μπωντιλέρ, αθάνατη ηλιαχτίδα κουλτούρας, φωτερό πεφτάστρι, ασπρόμαυρο κουτάβι, κρυφέ φωτογράφε της ζήσης, ταίρι των Μουσών, παιδί των Μουσώνων, επικούρειο δοχείο, δάκρυ της ελιάς, νέκταρ αλκής, σοφία ολκής, στιλπνότητα των νεφών εσύ Πνεύμα! | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
