| |
Κι αν της αγάπης τέλειωσε η γιορτή κι έσβυσε η πυρκαγιά
Στα μονοπάτια του μυαλού ακόμα σ’ανταμώνω
Η νοσταλγία σου μάγισσα σκληρή με στέλνει στα παλιά
Στις συμπληγάδες του καυμού πάλι να σιγολιώνω.
Αφήνω τη καρδιά μου στ’όνειρο να σεργιανήσει
Mα ξέρω πως ξανά,θα βγεί η δόλια γελασμένη
Κι αν θέλει η ερημιά μου απ’τη λαχτάρα να μεθύσει
Κι αυτή ας μάθει πιά,είμαστε δυό κόσμοι χωρισμένοι.
Κουραστηκα να τριγυρνώ με αισθήματα κουρέλλια
Να κυνηγώ εδώ και κεί ενα κρυφό σου βλέμμα
Σαν τρελλός να καρτερώ ποτε θ’ακούσω τα δικά σου γέλια
Πάντα στην ίδια απαντοχή και όλα νάναι ψέμα.....
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
