| |
Ήρθαν πάλι οι σκέψεις να μου πουν
ότι σ'έχασα..
Μ'αφήσαν για λίγο και νόμιζα
ότι ξέχασα..
Ήρθαν
και κύματα σηκώνουν πάλι.
Βροχή δυνατή
ποτίζει τις ρίζες του κακού, μέσα μου.
Βόμβα μεγατόνων
που πέφτει στο κεφάλι.
Τα σημάδια,
στην άμμο του μυαλού μου σβήνουν.
Κι αφήνουν άλλα,
στα βράχια της καρδιάς μου.
Άγονο τοπίο πια..
Και όλα τα σ'αγαπώ σου,
πέφτουν στο πάτωμα
σαν τα ψιλά απ' την τρύπια τσέπη μου.
Δεν θα τα μαζέψω πια..
Αέρα νότιο, φυσάνε τα βήματά μου.
Τα χέρια μου τυχαία
σ' αγκαλιάζουν για τελευταία,
ξανά φορά..
Ηλίθιος μοιάζω και βουλιάζω στον πάτο..
Πότε θα΄ρθει πάλι η άμπωτη να με σώσει?
Ποια εποχή?
Εδώ μοιάζει να ήταν πάντα έτσι.
Χειμώνας..
Αιώνες σιωπής..
Και τι να σου πω?
Τα ίδια..
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
