| |
| | Αναμονή |  | | |
Σαν σε καράβι που έχει ήδη μπαρκάρει
κι εσυ στην αποβάθρα ακίνητος, άπιαστος,
κι εγώ να φεύγω,
χωρίς προορισμό, χωρίς να το θέλω.
Το βλέμμα σου φοβάται να μ αντικρύσει,
το βλέμμα μου διαπεραστικό, θα σ'εσκιζε
αν από μέσα σου θα βγαζε την αλήθεια.
Το μυστικό σου, μαχαίρι με καρφώνει,
λόγος δεν βγαίνει μόνο σημάδια,
τα δήθεν κοιμισμένα παραμιλητά,
οι παύσεις,
η φωνή που τρέμει για τα καθημερινά.
Φόβος για αυτά που θα πείς,
αναμονή, πως θα ναι τ αντίο;
αγάπη μου που φεύγεις και σε χάνω.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | | |
|
annaΤi
16-10-2004 | Αυτό, όμως... μου άρεσε εντελώς!!! Δε φαντάζεσαι πόσο το απόλαυσα... | | ftx
17-10-2004 | αν υπήρχε και μυστικό στη μέση... ήτανε χειρότερα | | Αγνή
17-10-2004 | Υπέροχο!!! | | Ανώνυμο σχόλιο
18-10-2004 | Ευτύχη θα σε παραπέμψω στο μυστικό του μαύρου χάρου , ο οποίος παρεπιπτόντως με συγκινεί βαθύτατα σχεδόν σε όλα του τα ποιήματα. (καπνόςα) | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
