stixoi.info: Μείνε μακριά μου

			Σύνδεση	Εγγραφή	Πλαίσιο χρήσης
	132733 Τραγούδια, 271226 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις

Μείνε μακριά μου

{Ομοικαταληκτική και μετρική σπουδή. Σαν έτσι να το δείτε...) - αφιερωμένη (η σπουδή)

Μείνε μακριά μου

Βλέπω το φως της ροδαυγής αργά να σβήνει,
να μ’ αγκαλιάζει
το μαύρο πέπλο της σιγής και να με πίνει,
το ριζικό πετροβολώ και το πληγώνω
μα δε με νοιάζει,
έχω πια μάθει να γελώ και με τον πόνο.

Έχω το στίγμα της ντροπής δώρο γαμήλιο
στα κρίματά μου,
κι είδα το τέλος της αυγής χωρίς τον ήλιο.
Κι εσύ κοντά μ' ακολουθείς μ' ένα σου χάδι
στα βήματά μου
γιατί φοβάσαι μη χαθείς μες στο σκοτάδι.

Μα σύντομα καταστροφή με προδικάζει,
κι ότι βαδίζω
δρόμος χωρίς επιστροφή, -μα δεν πειράζει-.
Πάρε μονάχα το χυμό της μιας ημέρας...
το μέλλον γκρίζο,
σύντομα θά ‘χει τελειωμό και θάν’ αέρας.

Σαν θα με δεις να ασταθώ, στάσου μακριά μου,
και μη κοιτάξεις
σε πιο σοκάκι θα χαθώ με την σκιά μου.
Μία της νιότης μου πνοή κράτησε μόνο,
δάκρυ μη στάξεις
κι ούτε ν’ ακούσεις τη βοή από τον πόνο.

Τον τελευταίο μου χορό, μη μου χαρίζεις.
Τον έρωτά σου
πονετικά σ’ εκλιπαρώ μην χαλαλίζεις…
Κλείσε την πόρτα σου και σύ, σου το προστάζω
κι ύστερα χάσου
πιάσε τη ράβδο τη χρυσή, -που εγώ δειλιάζω-….
-.-


		Στατιστικά στοιχεία
	Σχόλια: 16 Στα αγαπημένα: 1


		Ταξινόμηση
	Συλλογή ο χορός της φθοράς Κατηγορίες Έρωτας & Αγάπη,Φιλία Ομάδα Αταξινόμητα

Επιλογές

	Κοινή χρήση facebook
	Στα αγαπημένα
	Εκτυπώσιμη μορφή
	Μήνυμα στο δημιουργό
	Σχόλια του μέλους
	Αναφορά!

Δεν υπάρχουν φτωχές λέξεις... φτωχά λόγια υπάρχουν !

primavera 25-05-2007 @ 16:27	το να φεύγει κάποιος απο μόνος του, το καταλαβαίνω το να τον διώχνουμε όμως, όσο και να θέλω, ε δεν μπορώ ,δεν μπορώ ::wink.:: καλό ξημέρωμα Χρήστο χάρηκα που σε είδα στο blog ::smile.::
iokasth 25-05-2007 @ 16:37	Υ Π Ε Ρ Ο Χ Ο CHRISTO P !! ας εχει την μελαγχολία του ... η καλυτερα την απαισιοδοξία του....όλα προδικασμένα.. Καλό ξημερωμα. ΝεφΕλλη
ΑΙΩΝΑΣ 25-05-2007 @ 16:48	Οχι αγαπητέ Χρήστο δεν μπορώ να μείνω μακριά σου ! Σε διαβάζω και σε ζηλεύω . ::up.::
agrampeli 25-05-2007 @ 20:26	το ριζικό πετροβολώ και το πληγώνω μα δε με νοιάζει, έχω πια μάθει να γελώ και με τον πόνο. αν και κάπως ειναι πολύ ωραίο ::yes.:: ::theos.:: ::up.::
χρήστος 26-05-2007 @ 00:52	πολύ πολύ καλό χρήστο, καλή σου μέρα
Θεοδώρα Μονεμβασίτη 26-05-2007 @ 03:09	Καλημέρα. Κύριε Χρήστο πάντα διαβάζουμε τα ποιήματά σας γιατί ξέρουμε ότι έχουν γραφτεί με μεράκι. Καλό Σαββατοκύριακο. ::smile.::
balistreri 26-05-2007 @ 03:17	"Διώξε με και μη λυπάσαι, τι θα γίνω μη φοβάσαι, κι αν χιονίζει και αν βρέχει..." Οι στιχοπλόκοι είναι σαν την σκιά σου (μην πω σαν τις γυναίκες και παρεξηγηθώ) όσο την αποφεύγεις τόσο σε πλησιάζει και το αντίστροφό...Γι' αυτό γράφεις τέτοια;;;
Αγνή 26-05-2007 @ 04:41	Τι γυναίκες είναι αυτές balistreri, που όσο τις αποφεύγεις τόσο σε πλησιάζουν....!
balistreri 26-05-2007 @ 06:49	Γυναίκες - αράχνες...
Ηλιαχτίδα 26-05-2007 @ 07:04	υπεροχο ειναι πραγματικα υπεροχο ::love.::
anarchist 26-05-2007 @ 10:22	christo mou to latreψa kai ennoeite pws to prosthesa sta agaphmena mou..me ekfrazei pragmatika!! ::love.:: ::love.:: filakia polla se olous ::kiss.::
KTiNoS 26-05-2007 @ 12:35	::whist.::
deti 26-05-2007 @ 12:53	"Τον τελευταίο μου χορό, μη μου χαρίζεις. Τον έρωτά σου πονετικά σ’ εκλιπαρώ μην χαλαλίζεις… Κλείσε την πόρτα σου και σύ, σου το προστάζω κι ύστερα χάσου πιάσε τη ράβδο τη χρυσή, -που εγώ δειλιάζω-…."
deti 26-05-2007 @ 12:53	::up.::
deti 26-05-2007 @ 12:55	::up.::
AETΟΣ 26-05-2007 @ 15:32	::yes.:: ::up.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο