| |
Στρίβω κι ανάβω πάλι τσιγάρο σ' αυτό το δωμάτιο
τα βλέπω θολά αφού δεν είχα ποτέ εσένα για μουράγιο
ο χρόνος σταματά και βάζω να πιώ και προσπαθώ
τη μορφή σου βρίζω γιατι δεν μ' έβγαλε πουθενά στο κενό
οι υποσχέσεις σου και το λόγια όπως πάντα κι εσύ φτηνά
κάνοντας μου έρωτα γυμνη ποιά σ' αγαπώ σου να πιστέψω πια
τα μάτια σου φωτιές στο σκοτάδι κι εγω μουντός σε κοιτώ
να φοβάμαι σε αυτό το μπερδεμένο τραγούδι να πώ
όλα αυτά που χα κρατήσει να σου πω όταν θα ήσουν εδω
να τραγουδάς κι εσύ να φωνάζεις το όνομά μου κι εγώ γυρνώ
να μ' ακουμπάς στον ώμο να σταματήσω πριν φύγω και πω
πως ήρθε τέλος στην εποχή μας που' ταν θέατρο κι αυτό
τη μάσκα σου να σπάσω επιτέλουσ που σαν γυναίκα φοράς
το άρωμά σου πάνω στο κορμί μου να ψάχνω...Γολγοθάς!!!
αμέτρητα αστέρια που σου χα δώσει κι όμως εσύ τα πετάς
όπως θυμάσαι τους έρωτές σου που' τανε της μιας βραδιάς
όπως με τσιγάρο κι αλκοόλ νομίζεις πως ξεχνάς
βλέπεις στις παραισθήσεις το δαίμονά σου συναντάς
πίσω γυρίζεις και πράγματα μου πετάς
ψάχνεις να με βρείς μα /ημουν κι εγώ της μιας βραδιάς...
Ποτέ δεν ησουν εδω για να σε δώ
ποτέ δεν είπες και αν είπες πάλι το ξεχνώ
ποτέ δεν σκέφτηκες κι αν σκέφτηκες ψέμα κι αυτό
ποτέ δεν ήσουνα εσύ και πάντα να μαι εγώ...
Τα λεπτά προχωρούν κι εικόνες γυμνές με σένα και μένα μπροστά στο καθρέφτη
θυμάμαι τόσα και τόσα
την έκφραση του προσώπου σου όταν τελειώναμε μαζί
τα όνειρά σου που μοιραζόμασταν μαζί κάθε αυγή
σαν Αυγουστιάτικη νύχτα να πέφτει πάλι η σιωπή
όπως τότε θυμάσαι που κρυφά μου το είχες πει
οτι θες να χαθείς γιατί δεν έχεις σθένος ,ψυχή
να πεις πως φοβόσουν μια καινούρια ζωή
συνήθισες πίσω απο μπάρες να κρύβεσαι και να μοιράζεις ποτά
με αγνώστους μια νύχτα μαζί τους και μετά ;
μετά το πρωινό να σε βρίσκει με κάποιο ξένο στο πλευρό σου
σηκώνεσαι απο το κρεββάτι σιχαίνεσαι τον εαυτό σου
ξερνάς δυο βρισιές πετάς νερό στο πρόσωπό σου
δεν σου παν πως ποτέ δεν ξεχνάς τ' αμαρτωλό παρελθόν σου
αλήθεια γυναίκα ποιο να' ναι το ποιόν σου ;
θυμάσαι μυρωδιές απο καφέ που δεν έχεις τώρα πιά
πολλές φορέσ ξυπνούσα ιδρωμένος μην έχεις κάνει φτερά
μην ήσουν ένα όνειρο που έγινε εφιαλτης μετά
με φίλουσ σαββατόβραδα να μου φωνάζουν πως ήσουν σκάρτη
να προσπαθώ να μη το πιστέψω μα εσύ φωτιά και στάχτη
Μακάρι να μπορούσα να σπάσω το χρόνο σε κομμάτια
να μην σε γνώριζα ποτε να μην είχα αντικρύσει τα δικά σου ματια
αλλα βρίζω τον εαυτό μου γι αυτές τις προσευχες
αν δεν ήσουνα εσύ τί σημασία θα είχε το χθές
μακάρι να μην ήσουν οι πηγή με τις πληγές
μακαρι να μπορούσα να σε κάνω να αλλάξεις επιλογές
μακάρι η μοίρα να μην υπήρξε ,κι εγω μαζί σου
μακάρι να μουν αρωμα ακόμα στο κορμι σου..
ρεφ.....
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
