| |
| | Στο σκοτάδι |  | | | Forever in darkness... | | |
Μην με κάνεις να ζητήσω συγνώμη
δεν θέλω να προδώσω ό,τι ποθώ
μην με κάνεις να αλλάξω γνώμη
έναν δρόμο έχω πάρει, τον πιο σκοτεινό.
Πίσω απ' τις σκιές, χαράζω τις νύχτες με αίμα
με ένα νανούρισμα διώχνω το φάντασμα της λήθης
μπορώ πια να ξεχωρίσω την αλήθεια από το ψέμα
μέσα στα πνεύματα να κοιμηθώ, με τα δεσμά της πίστης
Έχω ανοίξει κρυφές πόρτες, έχω κλείσει παλιές πληγές
στα ίχνη σου ζωγραφίζω αποχρώσεις του ουρανού
σπάω τις αλυσίδες, απαλύνω τις χαρακιές
οι μέρες της ανεξαρτησίας έχουν φτάσει.
Ένας άγγελος στα μαύρα σ ακολουθεί
στον έναστρο ουρανό ψάχνει για ένα χάδι
χάνομαι, γίνομαι ένα με το βαθύ σκοτάδι
άλλο ένα βράδυ με σκοτώνει, με της αγάπης θανατική ποινή
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
| | Κακοποίηση, οικοπεδοποίηση, τσιμεντοποίηση... Τόση πολύ ποίηση σε μια τόσο πεζή ζωή... | | | |
|
Θάλεια
29-05-2007 @ 06:30 | ::blush.:: ::scare.:: ::love.:: | | ORLANDINA
29-05-2007 @ 07:15 | υπεροχο Εβιτακι!!! ::up.:: | | Evita[Iris]
29-05-2007 @ 08:57 | ευχαριστωωω πολυυυ ::hug.:: | | ΜΑΡΙΑ ΝΕΦΕΛΗ
30-05-2007 @ 02:27 | σπάω τις αλυσίδες, απαλύνω τις χαρακιές
οι μέρες της ανεξαρτησίας έχουν φτάσει.
Νιώσε το, νιώσε το, όπως το περιγράφεις αύριο όλα θάναι αλλιώς δεν είσαι μόνη είμαστε πολλοί (άνθρωποι) πολλοί... ::yes.:: ::wink.:: ::hug.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
