"Αν θα μπορούσα τον κόσμο να άλλαζα.. θα ξαναέβαφα γαλάζια τη θάλασσα".. Φ. Πλιάτσικας.. Τόσο απλά αφοπλιστικό...
Είν' η ζωή μου μία κάμπια σε φορμόλη
Πού 'χεις σαν τρόπαιο στα βάθη του μυαλού
Λες και για σένα εγώ ήμουν όλη κι όλη
Μια χρυσαλλίδα του θαμμένου σου λυγμού...
Είν' η ανάσα μου θαρρώ κενός αέρας
Μιαν ασφυξία με κερνάς.. αντί ποτό
Μα το χρυσόμαλλο της νιότης σου το δέρας
Ως πότε πια σαν την τρελή θα κουβαλώ;...
Είναι τα χέρια σου δυο μύλοι στην ψυχή μου
Που με αλέθουν δίχως ίχνος ενοχής
Φταίω που διάλεξα να ζήσω μοναχή μου
Αφού στο κάθε κύτταρό μου κατοικείς...
