| |
elesofPoros
01-06-2007 @ 13:13 | εκ μερους των ελαχιστων, αβε σεζαρ !
κι ας την πλέμπα να μπαμπινοτριανταφυλλοτραβιεται.
μια βαθεια υποκλιση, ενα χοιροφιλημα ...
προσεχε το οιδημα
πιο ψηλο το πηδημα
δεσκαειιζδελιμειτ
(αμα δεν εχεις γκαμπριωλέ, εχασες) | | balistreri
02-06-2007 @ 04:40 | Άμα θέλεις επίδειξη γνώσεων...
ΤΟ ΜΑΤΣΙΦΤΑΡΙ
Όσα σπυριά έχει ο πλαλτός, όπου χωράει στην γκούμπζα
τόσο στο μάτσεμα εύκολος, πέρασα δεν ακούμπ'σα.
Πισπίλη είχα δύστροπο που πάθαινε λουμπάγκο
γιατί συνέχεια μάνευα γαβρί και νταλαμάγκο.
Όμως μια γκρέτσω πονιτ'κι που τσιούλτσε τι τραβούσα
ξεχώθ'κε ένα καλόγηρο, στο κούφιο που αγρυπνούσα
"Λαγέ μ' να πεις στη μάνα σου, ν' ανάψει μια τζιαμάλω
να φτιάξει μια μελαχρινή ζιούμπενα δίχως άλλο.
Μόνος να την φχαριστηθείς, μόνος να την μανέψεις
και τ' άλλο γιόκα μ' το πρωί σίγουρα θα ματσέψεις".
Κι όπως τα είπε γένηκαν κι αφού 'γινα μουσκίδι
το 'βγαλα ένα μονάχο του, βαρύ σαν το μολύβι.
Απ' της χαράς τα κλάματα με πήρανε κι οι γκντάμες
σαν το 'μαθε κι ο κούρκουλας βαράει τις καμπάνες.
Λέφτερος πια ήμουν κι όμορφος και γρήγορα την πάτ'σα
γνώρισα κι παντρεύτηκα μια αγκίδα που 'χει τσιάτσια.
Ευθύς μετά τα στέφανα καβάλτσαμε ντισέρι
και πήγαμε όπως όλοι σας ταξίδι σ' άλλα μέρη.
Σ' ένα απ' αυτά είχε θάλασσα κι μ' ήρθε να βουτήξω
με το συντρόφι ρίχνομαι τον πάτο για ν' αγγίξω.
Γυαλίζω τσ' άλλους και κουνώ διγκράνια κι αγωγιάτες
μα ξάφνου νιώθω εν' άγγιγμα πίσω κει δα στις πλάτες.
Μία φωνούλα με καλεί: "Αφέντη μ', παλικάρι μ'!"
γυρνώ κι βλέπω 'λόιρα να κλωθ' το ματσιφτάρι μ'...
(δεν είναι δικό μου είναι του Θ.Παπακωνσταντίνου)
Και ξέρω και την μετάφραση...Περνάω προφέσορα ή να ξανάρθω το Σεπτέμβρη;;;
| |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
