Ζήνωνας
03-06-2007 @ 14:53 | Καλησπέρα Δημήτρη.
Κανείς άνθρωπος δεν έχει το δικαίωμα να αφαιρεί τη ζωή από κανένα!
Σήμερα έβλεπα στις ειδήσεις ότι ένας άνθρωπος μετά από 19 χρόνια σε κώμα, άρχισε να γίνεται καλά και να έχει επαφή με το περιβάλλον! Και σιγά σιγά με την πάροδο του χρόνου θα ενταχθεί και πάλι στην κοινωνία! Η γυναίκα του ήτανε πάντα δίπλα του, ό,τι κι αν συνέβαινε!
Συνεπώς χρειάζεται πίστη και δεν πρέπει να παραδίδουμε εύκολα τα "όπλα". Οι μάχες κερδίζονται! Ο Θεός είναι Μεγάλος και μπορεί να κάνει το θαύμα Του. Χρειάζεται όμως αγάπη και πίστη!
Μην το βάζετε κάτω. Ο άνθρωπός σας χρειάζεται αγάπη και περιποίηση και να δεις που όλα θα πάνε καλά! Μην του στερείσετε αυτά που αξίζει και έχει δικαίωμα να ζήσει!
Σκέψου τα αυτά και δες το θέμα από άλλη οπτική γωνία! Όσο κι αν βασανίζεται ο άνθρωπος αυτός, έχει το δικαίωμα να ζήσει...
Καλή εβδομάδα και εύχομαι από καρδιάς να γίνει και πάλι καλά!!! | |
ΛΕΩΝ53
03-06-2007 @ 14:41 | Αγαπητέ φίλε Δημήτρη καλησπέρα.
Συμμερίζομαι απόλυτα το πρόβλημά σου και νοερά έχεις την βαθύτατη συμπαράστασή μου, διότι πρόκειται για πολύ δικό σου πρόσωπο.
Καμιά φορά η μοίρα παίζει άσχημα παιχνίδια. Είναι σίγουρο ότι αυτή η θλιβερή κατάσταση βασανίζει όχι μόνο τον ασθενή αλλά και όλη του την οικογένεια. Δεν είμαι υπέρ της ευθανασίας, όσο κι αν τυραννιέται ο άνθρωπος. Αυτό το λέω με την σκέψη του εάν ήμουν γιατρός τι θα έκαμνα.....Δεν θα το επιχειρούσα σε κανέναν. Ο Θεός να σας δίνει δύναμη και ότι πει αυτός ας γίνει, αγαπητέ μου Δημήτρη.......
Ηλίας
::cry.:: | |
Αγνή
03-06-2007 @ 14:57 | Αγαπητέ Δημήτρη, δεν ξέρω. Δεν ξέρω από τότε
που είδα το φοβερό φιλμ του Alejandro Amenábar:
Das Meer in mir – Mar Adentro με πρωταγωνιστή
τον Javier Bardem.
(Spanien/Frankreich/Italien 2004).
Όμως κάποιοι άνθρωποι σηκώνονται από το κώμα
και μετά από 20 χρόνια..
| |
Α.Ε. ΕΠΕ
03-06-2007 @ 16:07 | Αγαπητέ μου Δημήτρη,
Αν δεν υπάρχει καμμιά ελπίδα, ας ευχηθούμε τουλάχιστον να μην έχει σκέψη (αυτό δεν αποδεικνύεται εύκολα).
Να μην έχει δηλαδή, την απελπισία της τραγικότητας και το φόβο της ασυνέχειας.
Για ένα να είσαι σίγουρος. Και ο πιό ατελής νους, αντιλαμβάνεται τη γλυκιά χροιά της φωνής και το ειλικρινές χάδι.
Καθώς λοιπόν δεν έχουμε αρμοδιότητα σε κάτι που δεν μπορούμε να δημιουργήσουμε, ας δημιουργήσουμε τουλάχιστον αυτό που μπορούμε. Ένα ζεστό και τρυφερό περιβάλλον.
Πού ξέρεις; Μπορεί αυτό, φεύγοντας να το πάρει μαζί του... | |
MORE(ALL THE LOVE I CAN GET)
03-06-2007 @ 16:16 | για μενα καμια φορα η ευθανασια ειναι επιβαλλομενη.γιανα προστατεψεις τονανθρωπο σου απο το πονο,και για να εχει την αξιοπρεπεια του..οσο σκληρο και αν ειναι αυτο,δυστυχως | |
estia
04-06-2007 @ 01:37 | Δημήτρη καλημέρα
σε μένα το υιοθαιτώ σε άλλον δεν ξέρω
για την Μητέρα μου που υπέφερε τον τελευταίο καιρο, και η γιατροί μας λέγανε ήρθε η ώρα της εγώ δεν ήθελα να το κατανοήσω, και τους έλεγα κάντε κάτι καντε κάτι και την κρατησαμε 6 μήνες ακόμα στη ζωή. βεβαια δεν εννωούσαν την
ευθανασία. δεν ξέρω αλλά για τον άλλον είναι δύσκολο να αποφασίσεις. ::smile.:: ::smile.:: | |
agrampeli
04-06-2007 @ 02:43 | Δημήτρη μόλις το διάβασα τό ποιήμα ήθελα να γράψω αυτό που έγραψε ο Ζήνωνας γιατί τό άκουσα και εγώ σήμερα αλλά θα σου γράψω κάτι άλλο κάποια δική μας ήταν στο νοσοκομείο με εγγεφαλικό πήγαμε την είδαμε δέν μιλουσε καθόλου ήταν σε κώμα όμως εγώ κάπου διάβασα ότι όταν ειναι κάποιος σε κώμα και του μιλας σε ακούει και πρέπει να του μιλάς γλυκά ήρεμα και να τον χαειδέυεις απαλά έτσι καί έκανα πέρασε αρκετός καιρός συνήλθε η γυναίκα και πήγαμε στό σπίτι της να την δούμε και αναφερθήκαμε στο νοσοκομείο και αυτή μας είπε οτι τό ήξερε ότι ήαμσταν εκεί μας ένιωθε αλλά δεν μπορούσε να μας μιλήσει γιαυτό όποιος και να είναι εγώ δεν συμφωνω με την ευθανασία μόνο ο Θεός μπορει να το κάνει ΟΧΙ οι άνθρωποι
αυτά απο΄μένα | |
ORLANDINA
04-06-2007 @ 07:01 | θα συμφωνησω με το Ζηνωνα! Μολις το ακουσα τρελλαθηκα! αυτος ο ανθρωπος σηκωθηκε μετα απο 19 χρονια και καθ'ολη τη διαρκεια αυτων των χρωνων, τα ακουγε ολα!
Εχω κι εγω εναν οικογενεικο φιλο που εζησε κατι τετοιο! Οταν οι γιατροι ρωτησαν τη γυναικα του αν ηθελε να κλεισουν τα μηχανηματα κι εκεινη τελικα απαντησε οχι, αυτος τα ακουγε ολα και προσπαθουσε να φωναξει αλλα ηταν ματαιο!ΟΤΑΝ ΞΥΠΝΗΣΕ ΤΑ ΔΙΗΓΗΘΗΚΕ ΟΛΑ ΜΕ ΚΑΘΕ ΛΕΠΤΟΜΕΡΙΑ!!
Να σαι σιγουρη πως ο ανθρωπος σας ακουει και καποια στιγμη θα ξυπνησει!!!!!! ::yes.:: | |
Dimitri Favvas
04-06-2007 @ 15:22 | Ευχαριστώ για τα σχόλιά σας φίλοι μου. Θα περίμενα και κάποια συμμετοχή στο κοινόχρηστο.
Οπωσδήποτε οι περισσότεροι λέτε ότι αν κάτι τέτοιο συμβεί σε σας θέλετε να ζήσετε.
Εγώ πάντως δεν κρύβω πως είμαι υπέρ της ευθανασίας όταν αφορά τον ίδιο τον εαυτό μου.
Δεν μου αρέσει να ποντάρω σε πιθανότητες που είναι απειροελάχιστες και να υποφέρουν μαζί μου και άλλοι. Πιστεύω πως έτσι χάνεται η ανθρώπινοι αξιοπρέπεια. Πιστεύω επίσης πως κάποια μέρα θα επιτραπεί και στην Ελλάδα όπως επιτρέπεται σε άλλες χώρες. Όταν μάλιστα ωρισμένοι θρησκευτικοί κατά το πλείστον οργανισμοί παύσουν να έχουν επιροή στην πολιτική.
Σας θυμίζω μία πρόσφατη περίπτωση της κυρίας Rodriguez στον Καναδά που πέθανε ύστερα από χρόνια, ενώ προηγουμένως είχε καταφύγει στα δικαστήρια να της επιτρέψουν να πεθάνει και που βασανίστηκε και βασάνισε και άλλους γιατί έχασε την υπόθεση. | |
Α.Ε. ΕΠΕ
05-06-2007 @ 00:57 | Δημήτρη,
σίγουρα, όπως το τοποθετείς, νομίζω πως λίγοι θα διαφωνούσαν μαζί σου, κι αυτό, για θρησκευτικούς όπως είπες, κυρίως, λόγους.
Μα εσύ αναφέρεσαι αποκλειστικά στην προσωπική επιλογή του καθενός μας για τη δική του ζωή .
Η κα Ροντρίγκεζ, λες, έκανε μόνη της (αυτόβουλα) δικαστικούς αγώνες.
Προσωπικά, νιώθω ακριβώς έτσι, εφ όσον πρόκειται για μένα. Μα είμαι εντελώς αδύναμη να κόψω το οξυγόνο του αδελφού ή του παιδιού μου. Αυτό προσπάθησα να εκφράσω.
Ο Άλντους Χάξλεϋ, περιέγραψε νοσοκομεία - ξενοδοχεία ευθανασίας. Πληροφορήθηκα πως άρχισαν να δημιουργούνται. Μακάρι να γίνουν με την άριστη περί της λειτουργίας τους νομοθεσία.
Άλλως, κινδυνεύουμε να δημιουργήσουμε δήμιους με άσπρες μπλούζες, ανήμπορους που θέλουν να ζήσουν, έρμαια στα συμφέροντα των συγγενών τους και τρόπους εξοικονόμησης πόρων στα κονδύλια της δημόσιας υγείας. | |
artou
08-06-2007 @ 09:39 | Καλησπερα Δημητρη,
επεσα τυχαία πάνω στα λόγια σου και μολις τα διαβασα εκανα αμεσως τη κινηση νασου απαντησω για ενα και μονο λογο:το εχω ζησει και εγω και ξερω ποσο δυσκολο ειναι.
Θα ηθελα λοιπον να σου πω οτι ολα σε αυτη τη ζωη γινονται για καποιο λογο.Σιγουρα λοιπον και αυτο το περιστατικο εχει αιτια υπαρξης.Κανενας μα κανενας σε αυτο το κοσμο δεν εχει το δικαιωμα να αφερει ετσι μια ζωη.Και να σου πω και κατι για να ειναι ακομα στη ζωη αυτος ο ανθρωπος εστω και ετσι οπως ειναι υπαρχει δυναμη μεσα του που αυτο πρεπει να σημαινει κατι για σενα.Αν ηταν να φυγει θα ειχε ηδη φυγεια απο τη ζωη.Το ξερω οτι ειναι δυσκολο να το ζεις και σε νιωθω απολυτα,αλλα μιας και ζητησες τη γνωμη μας να σου πω και γω με τη σειρα μου οτι το μονο που μπορεις να κανεις ειναι να προσφερεις απλοχερα την αγαπη και τη φροντιδα σου και κυριως να βγαλεις απο το μυαλο σου τις ασχημες και κακες σκεψεις που σιγουρα σε πονουν.
Ολα θα πανε καλα στο τελος γιατι ετσι γινεται παντα!
Μην απελπιζεσαι και στασου επαξια διπλα του | |
manolis_br
13-06-2007 @ 19:12 | Γεια σου Δημητρη εξαφανισμενε!!!
Εγω ειμαι συμφωνω μαζι σου, γιστι να βασανιζεται ενας ανθρωπος επι χρονια και οι δικοι του περισοτερο?
Εκτος απο την ταλαιπωρια πολλες φορες ειναι και η οικομικη καταρευση της οιγενειας αδικως.
Αν παθω εγγεφαλικο θελω να με σβισουν την ιδια ωρα, αν κερδισω καρκινο θα πεσω μονος μου με το αυτοκινητο απο μια γεφυρα.
Αμα περνας τα 70 ειναι η καλυτερη λυση για ολλους, γιατι να τυρανιεσαι σε ενα κρεβατι και να υποφερεις για λιγες μερες ζωης που δεν την ζεις?
Τα αλλα περι πιστεος και θαυματων ειναι αρλουμπες.
Αν ηταν γεγονος παπαδες Παπες και Πατριαρχες δεν θα πηγαιναν ποτε στον γιατρο και θα ηταν αθανατοι.
Γραψε μου. | |
Dimitri Favvas
17-06-2007 @ 12:14 | Σέβομαι όλων σας τις γνώμες και σας ευχαριστώ για τον κόπο που κάνατε να τις καταχωρήσετε εδώ. Όσον αφορά τον εαυτό μου μένω στην αρχική μου θέση και πιστεύω πως μειώνεται η αξία της ζωής μου και η αξιοπρέπειά μου αν μου συμβεί κάτι τέτοιο και με κρατούν στη ζωή χωρίς τη θέλησή μου. Σε παρόμοια περίπτωση θα αναγκαστώ να δώσω ένα πρόωρο τέλος στη ζωή μου όταν ξέρω πως αργότερα δεν θα μπορώ να το κάνω και οι άλλοι δεν θα το κάνουν για μένα | |
Dimitri Favvas
21-01-2008 @ 11:47 | Ήρθε η λύτρωση μετά ‘πο έξι χρόνια
και αύριο βάζουνε το σώμα του στο χώμα
μία γυναίκα γέρασε να τον φροντίζει
αν και για πάντα είχε πάψει να ελπίζει
η σκέψη προ πολλού τον είχ’ εγκαταλείψει
κι ήτανε σίγουρο πως πια δεν θα γυρίσει
σ’ ένα κρεβάτι ένας σκελετός που ζούσε
χωρίς την αίσθηση του χρόνου που περνούσε
δεύτερο χτύπημα στην ίδια οικογένεια
περίπτωση που δεν περίμενε κανένας.
Όλα τα χρόνια που αρνητικά μετρήσαν
όσες χαρές κι αν είχε νιώσει τις εσβήσαν
οι πιθανότητες να μου συμβεί και μένα
πληθαίνουν λόγω συμπτωμάτων και συγγένειας
κι αφού δεν επιτρέπουν την ευθανασία
ψάχνω τη λύση στη δική μου ιστορία
| |
 |
