|
Μια στη μετζάνα, μια στο τουρκέτο,
καρφώνω λόγια μ΄ ένα στιλέτο
και τα στολίζω με πικροδάφνη,
ένα στεφάνη για κάποια αγάπη.
Απ΄ την Ουέλβα ως την Ταβίρα,
Σαν μπουκανιέρος λάφυρα πήρα.
Κι ένα κορίτσι μαρμαρωμένο
είναι δεμένο στο πεπρωμένο.
Ένα μονόλιθο κρατά στο χέρι,
στ΄ άλλο αστράφτει ένα μαχαίρι
σα΄ να γυρεύει να με ματώσει,
μαζί και μένα να μαρμαρώσει.
|
![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | | Στατιστικά στοιχεία | | ![](skin/images/spacer.gif) | | Σχόλια: 6 Στα αγαπημένα: 0
| | ![](skin/images/spacer.gif) | | | | ![](skin/images/spacer.gif) |
|