| |
poetryf
05-06-2007 @ 05:31 | Εγω πάλι χαίρομαι που σε διαβάζω!!! ::love.::
Υπέροχος Χρήστο! | | MARGARITA
05-06-2007 @ 06:05 | δε μεμψιμοιρώ, έχοντας πλήρη επίγνωση
πως η μεμψιμοιρία δεν ταιριάζει διόλου
σε ανθρώπους που έφτασαν κάποτε
μόλις μια ανάσα από το θάνατο.
Eπέτρεψε μου νατο οικιοποιηθώ...με έσυρε σε στιγμές αφανέρωτες... | | Αριάδνη20/08
05-06-2007 @ 07:07 | Διστάζω. Όλα όσα φοβάμαι, τις νύχτες ανασταίνονται
φορώντας προσωπεία νεανικά, χρυσά ,
φτιαγμένα από σφυρήλατες φιλοδοξίες
έτσι που να ομοιάζουν με τα χαμένα μου όνειρα
κι έρχονται κι επανέρχονται βασανιστικά
και πάλι, και ξανά και κάθε νύχτα
όλα εκείνα που ποθούσα χρόνια να γευτώ.
Δε λυπάμαι καθόλου που δεν έχεις χρόνο να μας διαβάζεις φίλε Χρήστο, αν είναι γράφεις τέτοια κείμενα... ::yes.:: ::yes.:: | | Αγνή
05-06-2007 @ 07:17 | Δεν σε πιστεύω πιά. | | Φαληρέας
05-06-2007 @ 08:36 | ::up.:: ::smile.:: ::up.:: | | Spartinos
05-06-2007 @ 09:29 | ΥΠΕΡΟΧΟ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΧΡΗΣΤΟ ::up.:: | | TAS
06-06-2007 @ 17:26 | δε μεμψιμοιρώ, έχοντας πλήρη επίγνωση
πως η μεμψιμοιρία δεν ταιριάζει διόλου
σε ανθρώπους που έφτασαν κάποτε
μόλις μια ανάσα από το θάνατο.
::oh.:: ::yes.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
