Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132760 Τραγούδια, 271256 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Ορυχείο
 Ο άγνωστος κι αθέατος μάρτυρας της ζωής μας... καλό ξημέρωμα στιχόπολη
 
Σκάβεις καθημερινά,
με νύχια και με δόντια
μανιωδώς και παθιασμένα
Σε ποιόν ανήκεις εαυτό
ψάχνεις ν’ ανακαλύψεις
Την κάθε σκοτεινή γωνιά του
να λεηλατήσεις αγωνίζεσαι

Γυμνός κι άνευ εξάρτυσης
με σιγουριά σκαλίζεις
λες και θα βρεις κρυμμένους θησαυρούς.

Τυμβωρύχος σε πολύτιμο έδαφος

Μα τι τον πέρασες τον εαυτό σου;
Τάφο ασύλητο από θαυμαστά κτερίσματα;
Αστείος που είσαι!
Μια ενδοσκόπηση επί ματαίω
κι ο πόνος κραταιός σαν την ύπαρξη
Σαν την πρωτολαλιά
νιογέννητου ανθρώπου

Σάρκα σκαλίζεις, αίμα αναβλύζει
Κάποτε αναβλύζει φρίκη
από πληγές που κακοφόρμισαν
γιατί ποτέ δε γιάτρεψες
Κάποτε αναβλύζουν αναμνήσεις
από ξυπόλητα καλοκαίρια
και ξεχασμένα σώματα νεανικά
Συνήθως όμως αναβλύζει φόβος
κι αίμα νωπό

Γιατί ότι μέσα σου έχει συσσωρευτεί
ήδη έχει χαθεί απ’ της ζωή σου
το επέκεινα._



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 26
      Στα αγαπημένα: 3
 
   

 Ταξινόμηση 
       Συλλογή
      φφφφφφ
      Κατηγορίες
      Συναισθήματα - Εικόνες
      Ομάδα
      Ελεύθερος στίχος - Ποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Οι λέξεις έχουν κι άλλο φλούδι παραμέσα. Όπως τα μύγδαλα κι η υπομονή (Γ. Ρίτσος)
 
ΧΡΗΣΤΟΣ 43
05-06-2007 @ 19:11
ΚΑΛΗ ΣΟΥ ΜΕΡΑ justawoman..
ΑΙΣΘΑΝΟΜΑΙ ΤΥΧΕΡΟΣ ΠΟΥ ΔΙΑΒΑΖΩ ΤΗΝ ΠΟΙΗΣΗ ΣΟΥ...
ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΠΑΝΤΑ ΚΑΛΑ..

ΜΑ ΚΟΥΚΙΔΑ ΣΤΟ ΧΑΟΣ ΤΟΥ ΓΑΛΑΞΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΓΗ
ΚΙ ΕΜΕΙΣ ΤΟ ΥΛΙΚΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΠΟΥ ΘΑ ΑΛΛΑΞΕΙ ΤΗΝ ΜΑΤΑΙΟΤΗΤΑ..
foteinos
06-06-2007 @ 00:13
"Ανάσκαψα όλη τη γη να σε βρω.
Κοσκίνισα μες την καρδιά μου την έρημο• ήξερα
πως δίχως τον άνθρωπο δεν είναι πλήρες
του ήλιου το φως. Ενώ, τώρα, κοιτάζοντας
μές από τόση διαύγεια τον κόσμο,
μες από σένα - πλησιάζουν τα πράγματα,
γίνονται ευδιάκριτα, γίνονται διάφανα -
τώρα
μπορώ
ν'αρθρώσω την τάξη του σ'ένα μου ποίημα.
Παίρνοντας μια σελίδα θα βάλω
σ'ευθείες το φως. " (Βρετάκος)
::love.:: ::love.::
marakos1948
06-06-2007 @ 00:38
πολυ καλο σαλονικιά! ::up.::
ειρήνη
06-06-2007 @ 00:58
χαίρομαι που γράφεις Στέλλα ::smile.::
silmariel
06-06-2007 @ 03:44
και φόβος και απόγνωση..
Μαρία Χ.
06-06-2007 @ 03:57
::theos.:: ::theos.::
EKI
06-06-2007 @ 04:07
Κάνε μια προσπάθεια ακόμα να τα κόψεις,
όχι τίποτα άλλο, είναι μεταδοτική η ομορφιά σου

::theos.::
ΜΑΡΙΑ ΝΕΦΕΛΗ
06-06-2007 @ 04:18
Αστέρι μου !καλό σου Απόγευμα!
justawoman
06-06-2007 @ 04:36
φίλοι καλημέρα...
βιαστικά καθότι αναπνοή δεν έχω πάρει ακόμη
κι είμαι και καπνίστρια
Ελπίζω το βραδάκι
::smile.::

Φωτεινέ, υπέροχος ο Βρεττάκος στείλε κι άλλο ... υπάρχει έλλειψις
Αστεροτρόπιο (Jeny)
06-06-2007 @ 04:56
Ρε Στέλλα συγνώμη, βάλθηκες να με κάνεις να πάρω πάλι το φτυάρι; όχι, όχι για... κοινωνικούς σχολιασμούς... για σκαλίσματα.
Όσο για τις αναπνοές, δε σου πα ν' αρχίσεις το στρίβειν;;; ::mad.::
φιλιά και καλημέρες.
Αστεροτρόπιο (Jeny)
06-06-2007 @ 04:59
Ότι το λάτρεψα σου το 'πα;;;;
Τσακίρη Χαρά
06-06-2007 @ 05:31
Καλησπερα Στελλα μου...... εξαιρετικο το ορυχειο σου, με το τελος του να παγωνει απο το κρυο ντουζ της αληθειας!!!!

::love.:: ::hug.::
annaΤi
06-06-2007 @ 06:50
"Γυμνός κι άνευ εξάρτυσης
με σιγουριά σκαλίζεις
λες και θα βρεις κρυμμένους θησαυρούς."

...και το νάμα που αναβλύζει... ::love.::

::kiss.::
agrampeli
06-06-2007 @ 07:16
πολύ ωραία γραφή ::yes.:: ::up.::
deti
06-06-2007 @ 08:28
::up.::
ΛΕΩΝ53
06-06-2007 @ 09:26
Καλησπέρα Στέλλα μου.

Αχ ρε η Θεσσαλονίκη τι ταλέντα βγάζειιιιιιιιι.

Σε ότι γράφεις.......κρεμόμαστε από την πέννα σου.

Μπράβο σου
Ηλίας
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
Αριάδνη20/08
06-06-2007 @ 09:39

Γιατί ότι μέσα σου έχει συσσωρευτεί
ήδη έχει χαθεί απ’ της ζωή σου
το επέκεινα._

::up.::
montekristo
06-06-2007 @ 10:10
καλό ταξίδι...
μας έστειλες ::smile.::
μπράβο βρε Στέλλα
Νεφελοβάτης
06-06-2007 @ 11:16
Ο εαυτός θέλει πολύ σκάψιμο, και ξεκαθάρισμα αν δεν θέλουμε να κουβαλάμε και χαμένες στο επέκεινα πληγές και αναμνήσεις. Ανθρακωρύχοι λοιπόν και όπου πάει, όχι τίποτα άλλο, για να μπορεί κάπου να πάμε τελικά..
Αυτά λένε οι ψυχολόγοι..
Λάθος, σωστό δεν ξέρω, θέλει πολύ σκάψιμο.. ::laugh.::

Πολύ όμορφο Στέλλα, καλό απόγευμα.
ΑΙΟΛΟΣ
06-06-2007 @ 11:29
Με Μόντε… Είναι υπέροχο Στέλλα.
::smile.::
MARGARITA
06-06-2007 @ 12:44
Με κατακτάει η γραφή σου...βαρέθηκα να λέω τα ίδια και τα ίδια...γράψε κάτι άσχημο ::laugh.:: ::laugh.:: ::hug.::
TAS
06-06-2007 @ 14:10
Η Σιωπή

Όσο και αν μένουν ανεκτέλεστα τα έργα, όσο και αν είναι πλήρης η σιγή (η σφύζουσα εν τούτοις) και το μηδέν αν διαγράφεται στρογγύλον, ως άφωνον στόμα ανοικτόν, πάντα, μα πάντα, η σιγή και τα ανεκτέλεστα όλα, θα περιέχουν έν μέγα μυστήριον γιομάτο, ένα μυστήριον υπερπλήρες, χωρίς κενά και δίχως απουσίαν, έν μέγα μυστήριον (ως το μυστήριον της ζωής εν τάφω) - το φανερόν, το τηλαυγές, το πλήρες μυστήριον της υπάρξεως της ζωής, Άλφα-Ωμέγα.

Aνδρέας Εμπειρίκος

+ ::love.::
mikrimagissoula
06-06-2007 @ 15:18
Μια ενδοσκόπηση επί ματαίω
κι ο πόνος κραταιός σαν την ύπαρξη

Με στέλνεις...κανονικά...
χρυσορυχείο η γραφή σου... ::love.::
Goldy
06-06-2007 @ 16:24
Εύγε βρε πένα μου χρυσή...
Καλό βράδυ... ::love.:: + ::wink.::
justawoman
06-06-2007 @ 20:29
Σας καλημερίζω όλους στιχωριανοί... ξημερώνει ξεκούραση κι αναθάρρησα ::smile.::
Ευχαριστώ σας για το πέρασμα

Τάσο αυτή η "πλήρης η σιγή, η σφύζουσα εν τούτοις" σε πολλές σκέψεις με βάζει

Τάκη μου, μη χάνεσαι

Χρυσούλι τι έγινε; φόρτωσαν οι μπαταρίες εκεί στη χώρα της τουλίπας?

φιλιά σε όλους
::love.::
giannisanas
18-08-2007 @ 02:48
καταθλιπτικό πραγματικά, μοιάζει με φοβερό ΄'κατηγορώ΄'

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο