| |
Στην αγκαλιά σου ήμουνα
και μου δειχνες τ' αστέρια
Γλυκά κοντά μου έσκυψες
στ’ αφτί μου σιγοψιθυρίζεις
Για κόσμους μαγικούς, παράξενους
που η αλήθεια δεν υπάρχει
Και να εγώ που σαν παιδί, πίστεψα
αυτό το παραμύθι
Σε μάγισσές, πριγκίπισσές
νεράιδες και δράκους
Στρατιώτες ατρόμητους,
τρανούς, γενναίους
Που για την καρδία σου μάχονται
για να την κερδίσουν
Μα σαν κοιτώ τον ουρανό,
ένα αστέρι πέφτει
Και σύννεφα σκεπάσανε
ξάφνου, το παραμύθι
Πάγωσε η ανάσα σου
και η καρδιά μου σπάει
Δεν είμαι πια παιδί,
μεγάλωσα και έγινα γυναίκα
Σε πρίγκιπες και ήρωες,
σου λέω δεν πιστεύω
Οι σελίδες γρήγορα τώρα γυρνούν
και τέλος πάλι βλέπω
Δεν έζησαν αυτοί χαρούμενοι
και εμείς ευτυχισμένοι
Μεγάλωσα απότομα
και παραμύθια τώρα σβήνω
Αφιερωμένο στον προφήτη μου
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 7
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
