| |
Μόνος μου πορεύτηκα
σε άθλια λαγούμια
απ’ τον πόνο αλάλαζα
μα εσύ δεν μ’ είδες.
Από φως ξοδεύτηκα
και μες στα μπουντρούμια
την αγάπη διάβαζα
με πυγολαμπίδες
Νυχτωδία κέρασες
και πριν βγεις σε δάση
η νυχτιά με αντάμωσε
με σβηστά φεγγάρια.
Δίπλα μου προσπέρασες
μα σε είχα χάσει
η βροχή δυνάμωσε
κι έσβησε τα χνάρια
Κι όταν λίγο τόλμησα
να βρεθώ στη δύση,
μ’ ένα τάγμα ανώνυμο
μ’ έστειλες στ’ αγνάντι.
Της «μιζέριας κόμισσα»
σε είχανε βαφτίσει
κι είναι το επώνυμο
που σου πάει γάντι
5. 6. 07
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
