| |
Τα χείλη μου πικραίνει το τσιγάρο
στα χείλη σου μια λέξη μ΄ αδικεί,
απ΄ την καρδιά σου αυτό που ΄θελα να πάρω
αναβοσβήνει σαν τον φάρο,
κάπου μακριά, σε γη στεγνή.
Κοχύλι άδειο είμαι μες στην άμμο
που τρέμει που βουλιάζει ξαφνικά
και μες την άβυσσό σου τρέχω να προκάμω
με θέλεις να κυλιέμαι χάμω,
να με πατάς, να με ορίζεις μαγικά.
Δεν είναι που παράφορα ματώνω
μια πίκρα είναι μόνο που διαρκεί
κι όσο απλώνεται σκοτάδι μες στον χρόνο
τόσο σφιχτά θα με πολιορκεί.
Στην πρύμνη όλο κρεμιέμαι πριν σε χάσω
πριν σβήσω απ΄ τον χάρτη, ναυαγός
για μια σταλιά φιλιού σου τρέχω να προφτάσω
πρωτού η ζωή μου πάει πάσο
στου έρωτά σου τ΄ ομιχλώδες φως.
Θα έρθει κάποια μέρα να θυμάσαι
στην άμμο την χρυσή που περπατάς
θα κλαις μ΄ αυτό που σ΄ αγκαλιάζει, όπου θά'σαι
μ΄ ένα κοχύλι άδειο θα κοιμάσαι
απ΄ το λαιμό για φυλακτό σαν το κρεμάς.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
