| |
Ένα τσιγάρο μου ανάβω στον αέρα
στις χούφτες μου κρατάω την φωτιά μου
Είναι φορές που ζω ανάποδα την μέρα
κι είναι η νύχτα μου κερί στην μοναξιά μου
Μα η ελπίδα,
σαν μια γυναίκα που γυμνώνει το κορμί της
κόβει του έρωτα την σάρκα σαν λεπίδα
και μου γελά καθώς μου δείχνει την πληγή της...
Μοιάζει απόψε η ζωή μου με σχεδία
γερά δεμένη με σκοινιά η αντοχή μου
Έχω κατάρτι με πανιά την φαντασία
με δίχως χάρτες ταξιδεύει η ψυχή μου
Μα η ενοχή μου,
σπάει το φράγμα της ταλαίπωρης χαράς μου
Μια σημαδούρα η ντροπή μου
στέλνει σινιάλα στην απέραντη σκιά μου...
Τι να διαλέξω απ' αυτά που δεν γουστάρω;
Πια ιστορία μου παλιά να ζήσω πάλι;
Αφού αν έζησα στ' αλήθεια αμφιβάλω
κι όλο γυρίζω φουκαράς σε μαύρο χάλι
Μα η καρδιά μου,
σαν το σφουγγάρι που ρουφά πηχτό το αίμα
Μοιάζει λιμάνι
κι εγώ καράβι που μπατάρισε στο ψέμα....[B]
www.mymythos.eu
Σάββατο και Κυριακή από τις 11 μέχρι όσο αντέξουμε….
(Κώστας Μπαρμπαγιάννης)
Μύθος και Φαντασία)
2310-869 769
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
