| |
| | Το Φιλί της Μούσας ( E ) +μελοποιημένο |  | | | Η Τερψιχόρη είναι Μούσα της Λυρικής Ποίησης αλλά και του Χορού. | | |
[B]ΜΥΣΤΙΚΟ ΚΑΛΕΣΜΑ[/B]
Την Τερψιχόρη κάλεσα τη λυρική τη Μούσα
όταν την άκουσα γλυκά να σιγοτραγουδά·
ένιωσα μέθη στο μυαλό και στην ψυχή μου τέρψη
και το τραγούδι της εγώ στο χέρι το κεντούσα
να το θυμάμαι και στη γη να βρω παρηγοριά.
Στις μούσες λόγο δώσετε για μένανε τζιτζίκια
πως με τις λέξεις να κεντώ του ουρανού το ποίημα
ξεχάστηκα στης τέχνης μου την θεϊκή ξαγρύπνια
και ψάχνοντας αδιάκοπα για το σωστό το ρήμα
εννέα μέρες έκανα να φάω και να πιω.
Μούσες ανοίξτε των Τεμπών πάλι τη θεία βρύση
να ρέει άφθονο νερό στου τραγουδιού τη ρύση
μέτρο, αγάπη και ρυθμό, στο λόγο μου να βρω.
Και κατεβείτε απ’ του Διός το Ολύμπιο παλάτι
και μία-μία να ’ρθετε, κρυφά πίσω απ’ την πλάτη
να μου υπαγορεύετε λέξεις χρυσές και ρήματα
κι αόρατα και μυστικά να μου κινείτε νήματα
στις Ώρες μου να είστε εσείς κρυμμένη συντροφιά.
[B]ΑΓΓΙΓΜΑ [/B] ..ανέγγιχτη ήσουν κι άγγιγμα...
Η Τερψιχόρη στα κρυφά υπόσχεση σ’ αφήνει
μα ποιητή, στην κάμαρη, τ’ άρωμα την προδίδει·
λευκό δέρμα διάφανο, ζεστό στο πρώτο δάκρυ
κρύβει μια αγάπη διάχυτη που φέγγει στο σκοτάδι.
Το απαλό κουβάρι της σύμφωνα ξετυλίγει
πλέκοντας τα φωνήεντα στης λέξης το παιχνίδι·
τον τόνο βάζ’ η βελονιά, τελεία η αναπνοή της
κι η ορφανεμένη μας γενιά θυμάται το φιλί της.
Σκυμμένος στο τραπέζι σου το σώμα σου αφήνεις
και ξεκινάς μονάχος σου στου ύμνου το ταξίδι·
μες τη σιωπή δεν άφησες το μυστικό κρυμμένο,
με το μολύβι κράτησες τον κόσμο μαγεμένο.
[B]ΤΟ ΦΙΛΙ ΤΗΣ ΜΟΥΣΑΣ[/B]
Η Τερψιχόρη ποιητή
κρυφά σου έδωσε φιλί
και λίγο τα ακούμπησε
τ’ αχτένιστα μαλλιά σου.
Κάτω απ’ το πέπλο της νυχτιάς
τα σύνορά μας αψηφάς
κι από μια πόρτα την καλείς
στα φωτεινά όνειρά σου.
[I]Οι ευχές μας ήρθαν απ’ το χθες
οι προσδοκίες σου πολλές
απ’ το παράθυρο κοιτάς
τ’ αρχαία ερείπιά σου.[/I]
Στο μυστικό της πέταγμα
αναστημένη η ελπίδα
στη μακρινή ανάμνηση
που δάκρυσες σε είδα.
Μούσα, γι’ αυτόν που ξενυχτά
μελάνι μαύρο η ζωή
μα άσπρο άφησε φτερό
από τους ώμους σου να βρει
την ώρα που παραφυλά
κι ακούει το πέταγμά σου.
[B]Τ' ΑΓΕΡΙ ΣΟΥ 'ΜΑΘΕ ΧΟΡΟ[/B] μελοποιημένο
Τ' αγέρι, σου 'μαθε χορό κι ήρθες μονάχη, πάλι
το χρόνο μας για να γυρνάς στου γύρου σου τη ζάλη
τη γη στις μύτες ακουμπάς και τη χαρά ανταμώνεις
ανάλαφρα το πέπλο σου στους ώμους σου διπλώνεις.
Δάχτυλα που μας μάγεψαν στης άρπας τις χρυσές χορδές
τραγούδια φέρνουν και γιορτές απ' τις ψηλές τις κορυφές
που ανθρώπου πέλμα δεν πατά στο κάτασπρο το χιόνι
κι όμως ο ήλιος χαιρετά κι απ' τα ψηλά ζυγώνει.
Τα χέρια σήκωσες ψηλά, νιότη να κλέψεις του νοτιά
και στης αυγής το σάλπιγμα ανέγγιχτη ήσουν κι άγγιγμα
αντίκρισμα στο πρώτο φως της άνοιξης η γύρη
αρχαίο άσμα και αχός σ' αιώνιο πανηγύρι.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 12
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
| | Εμπνευστείτε κι αφήστε τους άλλους να ανησυχούν. | | | |
|
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
