| |
[B]Τ[/B]όξο αργυρό αριστερά, δεξιά χρυσή φαρέτρα
ξανθά μαλλιά και κύματα στο χάδι του αγέρα·
πετά σα βέλος ο θεός, πατά απαλά στη γη
κι εκείνη σείεται σεμνά σε μια υποταγή.
Σκύβουν οι ναύτες, δεν μπορούν το βλέμμα να σηκώσουν
χάθηκε ο λόγος, ο λυγμός, στο στήθος μυστικός σφυγμός
χάθηκε ο χρόνος, η στιγμή, έμεινε η σκέψη άδεια
μα ένα δάκρυ κύλησε και στην καρδιά ευλάβεια.
Πάνω απ' τη θάλασσα ξυστά, ανέτειλε στα πιο ψηλά
ολύμπιος λαμπρός θεός, σαν ήλιος εκτυφλωτικός·
βρίσκεις Ορφέα τη μιλιά και της ψυχής τα εδάφια
ο ύμνος σου ανυψώνεται, σαστίζουν τα ελάφια.
Κυνήγι τώρα ξεκινά απ’ το ιερό κι ο δρόμος
θυσία θα απαιτηθεί ή των λαθών το κόστος
βωμό λαξεύει ο αγνός σε ακτή λησμονημένη
του ποιητή, προσκυνητή η επιστροφή δεμένη.
Λήθη στον πόνο της στοργής, κίβδηλο ύμνο της ζωής
κατώτερο συναίσθημα, φάρο μιας μάταιης κραυγής·
στης μοναξιάς μας τη σιωπή, στου αιώνα μας το τώρα
θυσιάζονται τα ερίφια στην κρίσιμη την ώρα.
Απ’ τα πιθάρια της Αργούς πλούσιος αμφορέας
μούστο γεννάει ο έρωτας, παιάνες ο Ορφέας·
ναύτες σηκώστε το σπαθί κάθετα και στη σιωπή
σφικτά κρατείστε τη λαβή, ζητά η στιγμή επιλογή...
και θηλυκώστε το ξανά στη ζώνη του καθένα
μπείτε σε κυκλικό χορό δεμένοι απ’ τα χέρια
και ορκιστείτε αιώνια πως θα ‘στε μονιασμένοι
μες τις φουρτούνες της ζωής για πάντα ενωμένοι.
Σαν αργοναύτες της ψυχής σε μια γιορτή του χρόνου
φέρτε το χθες στο σήμερα με την Αργώ του μόνου·
του Απόλλωνα του ευσπλαχνικού Ηώου της Θηνιας
μες τη ματιά του η Αργώ, τ’ άστρα κι ο γαλαξίας.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 11
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
