| |
σε μια τούρτα έσβησα τα κέρινα μου χρόνια
για δώρο πήρα ένα σπαθί μια ασπίδα κι ενα δόρυ
ίπποτης μου 'παν θα γινώ μιας στρογγυλής τραπέζης
φτέρα θα 'χω στο άλογο
κι οταν φωνάζω Πήγασος αυτός θε να καλπάζει
σε μια έρημο μακριά φτιαγμένη από ατσάλι
κι ένα κρεβάτι με κάρφια
και μια κουβέρτα από σπαθιά
και το νερό να 'ναι σκνιφό
να προσπαθώ να βρώ το φώς
κι όταν το βρίσκω στο κενό αυτό να με σκοτώνει
ιππότες πα΄νε κι έρχονται
στα παραμύθια ζούνε
παραμυθιάζουν τα παιδία
για να τους πάρουν τα λεφτά
και ιστορίες να διηγηθούνε
μα ύπηρξε ποτέ αυτός
να ζήσει δίχως φώς νερό
το Πήγασο στα μάτια μπροστά να αντικρύσει
και δεν υπάρχει έξοδος
εγώ κλείσμενος σε κελί
τις ιστορίες που 'χά δει
οι άλλοι να μου κλέβουν
κι έσβησε το κέρι μου
το εκάτοστο κέρι μου
πάνω από την τούρτα
και στο κελί να μένω εγώ
κλεισμένος ζωντανός νεκρός
κι ότι κατάφερά να δω απ'της βουης λευκό ιστό
να μην μπορώ να αφεθώ
να μην προλάβω να το πώ
ίπποτης είχα γίνει...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
