| |
Τσίπουρο με κέρασες, μου ‘δωσες δυό μέντες
στις αυλές του όνειρου, και της ερημιάς.
Ξημεροβραδιάσαμε , είπα δυό κουβέντες
κι όσα χρόνια ζήσαμε, τα ‘σβησες με μιας
Δύο λέξεις, κι άρχισε πάλι η πυρκαγιά σου
της καρδιάς τσουρούφλισμα , πρόστιμο ποινής,
λέξεις, που καταστροφή φέραν με το «γεια σου»,
κι απ’ τα στέκια έκανες χρόνια να φανείς.
Τώρα που σ’ αντίκρυσα, να γυρνάς στο στέκι
να μου τάζεις όνειρα και ανατολές,
βλέμμα αδιάφορο στη ματιά μου στέκει.
Χρόνια με σημάδεψες, τι συγνώμη λες
12. 6. 07
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
