[B]Τ[/B]ις Στυμφαλίδες όρνιθες
στη λίμνη τις οδήγησε ο Άρης, γιος του Δία
από τη γειτονική, βόρεια Αρκαδία·
μοιάζουνε με αθάνατες, με μοχθηρή ματιά
ανθρωποφάγες Άρπυιες, μάγισσες και πουλιά.
Σαν της ζωής τα τραγικά απρόβλεπτα εμπόδια
ράμφη και νύχια χάλκινα, μακριά λεπτά τα πόδια
μπρούτζινα κοφτερά φτερά, σα βέλη εκσφενδονίζονται
στο στόχο τους αλάνθαστα πάντα να παραδίδονται.
Ο Ηρακλής τις έδιωξε μακριά απ’ την Ελλάδα
γιατί στο πλάι αόρατη, του στάθηκε η Παλλάδα·
στου Στύμφαλου τους πρόποδες, κρυψώνες οι φωλιές τους
δυο κρόταλα του έδωσε χάλκινα του Ηφαίστου·
χιλιάδες ξετρυπώσανε και μοιάζανε μαρτύριο
και κρύβανε τον ουρανό και κρύβανε τον Ήλιο.
Σε μια βλάστηση πυκνή σε νέα μπήκε εντολή
τρομακτικά κρωξίματα και βίαια χτυπήματα
σα γυναίκες τραγικές που αφήνουνε σημάδια
μα με χιλιάδες σαϊτιές και των θεών την άδεια
νικημένες έπεφταν ή τρομαγμένες πέταγαν
μέχρι την Μαύρη Θάλασσα, στου Άρη τη μεριά
οι αργοναύτες θα τις βρουν στης Αρετίας τα νησιά.
[I]Σαν πνεύμα ο ημίθεος πετά πάνω απ’ τη λίμνη
στη μάχη ελευθερώνεται του Άρη ο ουρανός
αστραφτερός και φωτεινός σαν το πουλί στον ήλιο
συμβολική αντίθεση των σκοτεινών πτηνών.[/I]
