| |
| | Παρακαταθήκη |  | | | (γραμμένο στα νιάτα μου, μ' αφέλεια...) | | |
Βασίλη,
δυο μέρες πριν να φύγεις για ταξίδι,
μας κάλεσες τριγύρω και μας είπες:
"Στο φάκελο που βλέπετε,
κλεισμένη για τους φίλους μου διαθήκη γραμμένη,
να ανοιχτεί σαν λείψω αγαπημένοι".
Κι εσύ Βασίλη,
απόφαση το πήρες και του δίνεις
παρέα με τον μαύρο καβαλάρη
στη χώρα της ανάπαψης να μείνεις,
και φύλλο-φύλλο τα όνειρά σου να μαδάς.
Κι εμείς οι φίλοι,
τίμια κλάψαμε τριγύρω μια βδομάδα,
σαν γιος σταθήκαμε στη δόλια σου τη μάνα,
τσοντάραμε στο στέφανο ακόμα,
και νάμαστε στην πόρτα σου μπροστά.
Ορμάμε,
την κλειδωνιά του συρταριού σου σπάμε,
τον φάκελο αρπάζουμε από μέσα
κι αμίλητοι διαβάζουμε αυτά, τα όσα γράφεις.
Φτωχέ Βασίλη...
μας είχες φτιάξει μια καρδιά ζωγραφισμένη
σε ροζ χαρτί, και πάνω της γραμμένη
η παρακαταθήκη σου σε μας.
Πώς ν' αγαπάμε,
τον ψεύτη, τον δειλό να συγχωράμε,
την τίμια αλήθεια να τιμάμε,
μα για μια δεκάρα πουθενά...
και την πετάμε.
Αλλά Βασίλη, στ' ορκίζομαι αδερφέ μου
απόρησα πώς γίνεται κι η μνήμη
να σβήνει των ανθρώπων μονομιάς.
Γιατί Βασίλη,
η αληθινή κι η ψεύτικη καρδιά σου,
η μια νεκρή κι η άλλη ξεσκισμένη,
η άγια η γραφή σου πεταμένη
στην σκόνη να την τρων οι ποντικοί.
Γιατί οι φίλοι,
δεν μάθαμε ποτέ πώς ν' αγαπάμε,
στο χρήμα και την πίστη ξεπουλάμε
κι έμεινες μόνος, ξοπίσω, φουκαρά.
Γιατί Βασίλη,
σαν έφυγες στις 20 τ' Απρίλη
επίστεψες στ' αλήθεια πως οι φίλοι
είχαν ανάγκη, έστω, μια χάρτινη καρδιά...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 15
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
| | It's choice -not chance- that determines our destiny | | | |
|
Ζήνωνας
12-06-2007 @ 16:57 | Καλημέρα Ειρήνη.
Δεν έχω να πω κάποιο σχόλιο. Τα είπες όλα μέσα στο ποίημά σου! Απλά μόνο ευχαριστώ γιατί σε διάβασα!!
Καλό ξημέρωμα και να σ' έχει ο Θεός πάντα καλά!
| | ΠΑΡΑΠΟΙΗΤΗΣ
12-06-2007 @ 17:25 | Σπάνια το κάνω. Το διάβασα τρεις φορές.
Σ' ευχαριστώ για το όμορφο ποίημα και καλό ξημέρωμα. | | MARGARITA
12-06-2007 @ 18:15 | Πολύ καλό Ειρήνη.... ::smile.:: | | agrampeli
12-06-2007 @ 21:38 | Πώς ν' αγαπάμε,
τον ψεύτη, τον δειλό να συγχωράμε,
την τίμια αλήθεια να τιμάμε,
μα για μια δεκάρα πουθενά...
και την πετάμε.
πολυ συγκυνητικό ::yes.:: ::yes.:: | | foteinos
13-06-2007 @ 00:16 | ...τα αφελή είναι και τα πιο ειλικρινή ( εσύ το θεωρείς έτσι) Καλημέρα ::yes.:: | | Oblivion land
13-06-2007 @ 01:33 | Καλημέρα σε όλους. ::smile.:: | | SEPT
13-06-2007 @ 01:48 | Μπράβο σου! ::yes.:: | | ΜΑΡΙΑ ΝΕΦΕΛΗ
13-06-2007 @ 02:13 | Καλημέρα Ειρήνη!
Γιατί οι φίλοι,
δεν μάθαμε ποτέ πώς ν' αγαπάμε,
στο χρήμα και την πίστη ξεπουλάμε
κι έμεινες μόνος, ξοπίσω, φουκαρά.
::mad.::ρεαλιστική εικόνα,της ζωής,γροθιά στο
στομάχι. ::yes.:: ::love.:: | | psyxomari
13-06-2007 @ 03:25 | opoios exei dei ton 8anato na pairnei kapion diko tou 3exwristo filo...sigoura 3erei gia ti milas!anti8eta ap tous pio panw...emena me sugklonise to επίστεψες στ' αλήθεια πως οι φίλοι , είχαν ανάγκη, έστω, μια χάρτινη καρδιά...polu wreo! ::up.:: | | CHЯISTOS P
13-06-2007 @ 03:35 | Συγκλονιστικά γραμμένο ! Τα σέβη μου ! | | elenitheof
13-06-2007 @ 08:07 | Συγκινητικό! ::sad.:: Δεν πρέπει να ξεχνάμε τους φίλους μας. | | Στουραϊτης
13-06-2007 @ 12:02 | ωραιος! | | silmariel
13-06-2007 @ 16:50 | τί να πώ..με συγκίνησε.. | | justawoman
13-06-2007 @ 16:58 | καθόλου αφελές, ολόδροσο μου φάνηκε πέρα απ' το συγκινητικό του θέματος... πολύ ιδιαίτερο... πολύτιμα τα μάτια της αθωότητας ! | | Oblivion land
16-06-2007 @ 16:15 | Το ζητούμενο δεν είναι να ξεχνάμε τους φίλους μας.
Το ζητούμενο είναι να μην χάνουμε τον εαυτό μας... | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
