MARGARITA 13-06-2007 @ 04:16 | το κρύο που μου κέρασαν το πήρα μαζί μου, το παραμύθι που μου έλεγαν το πίστεψα και θα ‘μαι πάντα μοναχή μου.......
Η ζωή είναι χοροί...πυξίδες σκόρπιες στην στράτα μας...φανάρια αναμμένα και σβηστά...αυτοπροσκαλούμενοι βασανισμοί...μα έχει ομορφιά μες την ασχήμια της....
Ζήσε την ομορφιά της...καλημέρα σου | |
elenitheof 13-06-2007 @ 06:47 | Πόσο σε νιώθω! Πολύ μου άρεσε το γραπτό σου με τις εικόνες να περιγράφουν τα συναισθήματα. ::love.:: | |
agrampeli 13-06-2007 @ 07:35 | πολύ καλό ::yes.:: | |
alexiosChalkos 13-06-2007 @ 07:54 | πολύ καλό!!! ::yes.:: | |
psyxomari 13-06-2007 @ 08:43 | Αγαπητή Μαργαρίτα!Καταλαμβαίνω απολύτως τι λες..μα μερικές φορές τα γεγονότα μας προλαμβάνουν&δεν μας αφήνουν να χαρούμε αυτά που ίσως υπάρχουν γύρω μας!Όσο για τους άλλουσ ευχαριστωωω ::kiss.:: | |
αθέρας 13-06-2007 @ 11:34 | ::smile.::
Απλά, ... εξαιρετικό ... !!! ... ... ...
Καλώς όρισες, "psyxomari" ... ... ... !!! ...
αθέρας | |
psyxomari 13-06-2007 @ 12:44 | δική μου η χαρα που σας βρήκα...πίστεψε με!!να σαι καλα!! φιλιαά! | |
ORLANDINA 14-06-2007 @ 12:52 | ::up.:: | |
|