| |
Το σούρουπο πόσο έφτασε νωρίς
απόψε που σε θέλω μα δε σ’ έχω
με ρώτησες «πως πας;» είπα «αντέχω»
τέτοιες στιγμές αλήθεια πώς να πεις;
Το όνειρο με πήρε στα φτερά του
σου χάιδευα σαν τότε τα μαλλιά
σ’ ανέβαζα στις σκάλες αγκαλιά
είκοσι Μάη ξημέρωμα Σαββάτου
Αύριο θα ‘χει πάλι παγωνιά
δωμάτιο γκρίζο κι έξω άδειος δρόμος
ερωτικά με αγκαλιάζει ο πόνος
μοναδική για πάντα συντροφιά
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
