Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132741 Τραγούδια, 271229 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Θύματα
 
Όλοι θύματα είμαστε
μια θηλιά στο λαιμό μας περιμένει
σαν τελειώσει η θητεία μας, η χρήση μας η μία
Και κείνο το παιδάκι
που ζωγραφίζει σπιτάκια στην εξοχή
μ ’έναν ήλιο κατακίτρινο να τα λούζει
μικρογραφίες ιδανικών κόσμων
που ποτέ δεν θα δει να μεγαλώνουν
Και κείνο το αγανακτισμένο λυκειάκι
που φωνάζει πρωτότυπα συνθήματα
και χτυπάει τσίγκινα μπρίκια και κατσαρόλες
γιατί πιστεύει πως κάτι θ’αλλάξει
κι όμως πάντα χειρότερο γίνεται
Ποιος δάσκαλος με κότσια θα τους πει την αλήθεια,
πριν βιαστούν να την ανακαλύψουν μέσα σ ’ένα επιμορφωτικό κρατητήριο...
Ποιος γέρος με ψυχή θα έχει την δύναμη να παραδεχτεί
ότι τους κληροδότησε ένα απέραντο ψυχιατρείο,
με τους τροφίμους του να κρατιούνται σε καταστολή
με ενέσεις φτηνής διασκέδασης...



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 8
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Αν είχε έστω και μια πρόβα η ζωή μας, τότε μπορεί και να την παίζαμε ωραία...
 
justawoman
13-06-2007 @ 16:48
κραυγή!!!
πολύ πολύ καλό, αν και πάντα υπάρχει ο αντίλογος
Προσωπικά δεν έχω πεισθεί ότι "κάθε πέρυσι και καλύτερα"
την καλημέρα μου
::smile.::
Αθηνά
13-06-2007 @ 16:57
Thanx.. Δεν υποστήριξα ότι κάθε πέρσυ και καλύτερα.. το πρόβλημα είναι πανάρχαιο..! χεχε ::wink.:: καλημέρα..
TAS
13-06-2007 @ 17:39
http://www.esnips.com/doc/3b1a547d-a943-417c-b988-c8500b88dc5e/Linda-Ronstat---Youre-No-Good
Spartinos
14-06-2007 @ 01:55
ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ
ΚΑΛΗΜΕΡΑ
::up.::
cleopatra 69
14-06-2007 @ 04:01
Καλημέρα Αθηνά!Στις...απαισιοδοξίες σου σήμερα!
Εγώ πάντως χαίρομαι να βλέπω αγανακτισμένα λυκειάκια να φωνάζουν συνθήματα στις πορείες κι ας μην είναι η γενιά του Πολυτεχνείου κι ας αγωνίζονται μόνο για μια ουτοπία απ΄το να τα βλέπω να γυρνάνε επιδειξιομανώς από καφετέρια σε καφετέρια με trendy ρούχα και τα σχετικά!
Αλλά μη νομίζεις, σε καταλαβαίνω, κι εμένα με πιάνει συχνά αυτό το "Ματαιότης ματαιοτήτων" για τη σημερινή εποχή.
Αθηνά
14-06-2007 @ 04:18
εγώ συγκινούμαι όποτε θυμάμαι απ'την πορεία αυτήν την εικόνα, γι αυτό και την έβαλα... απ'όλα τα σχολεία ήμασταν εκεί, άλλοι με τεράστια πανό, άλλοι με ντουντούκες, άλλοι που βγάζαν τα συνθήματα... αλλά η εικόνα που τράβηξε όλη την πορεία γύρω της σε κάποια στιγμή που είχαμε ψιλοδιαλυθεί, ήταν τα παιδιά απ'το μουσικό της πόλης μας.. είχανε κάτσει όλοι κάτω στην άσφαλτο, κι είχανε αρχίσει την διαμαρτυρία τους με μια υπέροχη ορχήστρα από... μπρίκια, κατσαρόλες κι ό,τι άλλο μπορείτε να φανταστείτε... και δεν διαλύονταν με τίποτα.. μάλιστα απ'ότι έμαθα μια φορά που χρειάζονταν κάποιους καθηγητές για το σχολείο τους, έκατσαν έξω απ'το υπουργείο με την αυτοσχέδια μπαντα τους μια ολόκληρη μέρα μέχρι που το αίτημά τους ικανοποιήθηκε...! είδατε τι κάνει η τέχνη... ίσως τελικά οι νότες μας διδάσκουν καλύτερα... ::wink.::
agrampeli
14-06-2007 @ 07:36
::yes.:: ::yes.::
MADLIN
14-06-2007 @ 09:55
''ποιος δάσκαλος με κότσια θα τους πει την αλήθεια''
έχεις πιάσει το νόημα της παιδείας αυτής της ρημαδοχώρας που παρόλα αυτά την αγαπάμε... ::yes.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο